Na to zaburzenie ruchowe cierpi nawet 15% populacji. Objawy mogą pojawić się w każdym wieku. Przebieg jest postępujący a okresy remisji dość rzadkie. Choroba ma charakter przewlekły. Chorzy odczuwają nieprzyjemne mrowienie lub pieczenie w obrębie kończyn dolnych.

Typowy jest przymus ruchu, dzięki któremu zmniejsza się nieprzyjemne wrażenie czuciowe. Objawy narastają w spoczynku oraz w godzinach wieczornych i nocnych. Częste są również problemy z zasypianiem. Bardzo rzadko podobne objawy dotyczą kończyn górnych.

W leczeniu stosuje się preparaty lewodopy, agonistów dopaminy, benzodiazepiny, leki przeciwpadaczkowe i opioidy.

Możliwe jest wystąpienie zjawiska augmentacji, czyli zmiana wzorca objawów. Dość powszechne jest rodzinne występowanie schorzenia.

W przypadku wtórnego zespołu niespokojnych nóg pacjent powinien być zbadany w kierunku mocznicy oraz cukrzycy. Zaleca się też badanie stężenia żelaza i ferrytyny.