Zapadalność na neurogenne zaburzenia mowy wynosi 50 przypadków na 100 000 mieszkańców rocznie.

Zaburzenia mowy mogą być wrodzone, nabyte, spowodowane uszkodzeniem nerwów zaopatrujących aparat mowy, samego aparatu mowy lub ośrodków mowy w korze mózgu. Problem może tkwić także w drogach łączących ośrodki mowy z jądrami nerwów oraz innych struktur mózgowia wpływających modulująco na czynność mowy.

Najważniejsze postacie zaburzeń mowy:

• dyslalia - zaburzenia mowy powstałe na skutek uszkodzenia aparatu mowy
• afazje - zaburzenia mowy wskutek uszkodzenia ośrodków mowy w korze mózgowej lub ich połączeń
• dyzartrie - zaburzenia mowy wynikające z uszkodzenia nerwów zaopatrujących narząd mowy
• dysfonia i afonia - upośledzenie fonacji, np.chrypka lub bezgłos powstałe w wyniku infekcji
• mutyzm - całkowite milczenie pomimo zachowanej czynności narządu mowy i ośrodków mowy, często związany z reakcją emocjonalną lub w chorobach psychicznych
• jąkanie-zacinanie się i powtarzanie głosek