Stwardnienie rozsiane to choroba o stosunkowo dużym rozpowszechnieniu – szacuje się, że na świecie choruje na nie nawet 2,5 miliona ludzi. Ze względu na możliwe, spowodowane przez chorobę, dysfunkcje u chorych i wynikające z nich pogorszenie jakości życia, różni badacze podejmują się prac, które pozwoliłyby poznać przyczyny stwardnienia rozsianego – odkrycie takowych prawdopodobnie byłoby kluczem do opracowania możliwości zapobiegania rozwojowi choroby. W ostatnich latach donoszono już o związku zakażeń wirusem EBV z SM, w tej chwili uwaga naukowców skierowana jest ku innemu drobnoustrojowi – wirusowi HHV-6.

Wspomniany wyżej patogen powiązywany był z SM już w przeszłości, we wcześniej przeprowadzonych badaniach nie sprawdzano jednak, czy któryś z jego typów – A czy B – ma większy lub mniejszy wpływ na ryzyko stwardnienia rozsianego. Postanowili się temu przyjrzeć badacze ze Szwecji – badali oni poziomy przeciwciał przeciwko wirusom HHV-6A i HHV-6B u osób z rozpoznanym stwardnieniem rozsianym, u pacjentów z grupy znacząco zwiększonego ryzyka SM oraz u osób zdrowych, stanowiących grupę kontrolną.

Autorzy badań zaobserwowali m.in. to, że chorzy z rozpoznanym stwardnieniem rozsianym byli o 55% bardziej predysponowani do posiadania przeciwciał przeciwko wirusowi HHV-6A. Zauważyli oni również to, że pacjenci z grupy znacznie zwiększonego ryzyka SM, u których doszło do infekcji wirusem HHV-6, mieli nawet dwukrotnie zwiększone zagrożenie tym, że rozwinie się u nich w przyszłości pełnoobjawowe stwardnienie rozsiane. Co ciekawe, nie zaobserwowano zależności pomiędzy zakażeniami HHV-6B a rozwojem choroby.

Opisane badania pokazują, że jak najbardziej istnieć może korelacja pomiędzy wirusem HHV-6 a zachorowaniami na stwardnienie rozsiane. Więcej informacji na ten temat przyniosą zapewne przeprowadzone w przyszłości kolejne badania, opisane tutaj wnioski już jednak mogą cieszyć – zbliżają one w końcu medycynę do poznania przyczyn stwardnienia rozsianego.