Tegoroczne, sierpniowe informacje z zakresu neurologii, niosły ze sobą wiadomość odnośnie nowej metody oceny punktowej, która pozwala oszacować ryzyko wysokiego krwawienia po przebytym udarze mózgu.

Naukowcy, którzy są prekursorami tego rodzaju metody, opierają się na wnioskach z przeprowadzonych przez siebie badań, w toku których przebadane były osoby po przebytym udarze, częściowym udarze niedokrwiennym lub ataku niedokrwiennym oraz przyjmujące leki przeciwpłytkowe. We wszystkich przypadkach, badane osoby przebyły wyżej wymienione epizody, z powodu zakrzepów, powstałych w tętnicach mózgowych lub szyjnych, natomiast badaniom nie podlegały osoby, u których powodem niedokrwienia lub udaru były zakrzepy w sercu czy nieregularne uderzenia serca czy migotanie przedsionków.

Z obliczeń poczynionych przez autorów badania wynikało, że ryzyko wystąpienia poważnych niedokrwień, będących przyczyną śmierci lub niepełnosprawności, wynosi 1,9 % w perspektywie rocznej. Kiedy jednak perspektywę czasową wydłużono do lat trzech, ryzyko to znacznie wzrosło i wynosiło 4,6%.

Na podstawie badań i otrzymanych wyników oszacowano, jakie kryteria kwalifikują daną osobę do podwyższonej grupy ryzyka.

Wyodrębniono 10 czynników, takich jak:

• płeć – męska,
• palenie papierosów,
• stosowanie aspiryny z lub bez dipirydamolu lub przyjmowanie aspiryny-klopidogrelu,
• wysoki poziom niepełnosprawności po przebytym udarze lub niedokrwieniu,
• obecność miażdżycy przed udarem,
• wysokie ciśnienie,
• niskie BMI,
• podeszły wiek,
• pochodzenie azjatyckie,
• cukrzyca.

Jak wynika z badań, wiek jest czynnikiem najsilniej predysponującym do wystąpienia dużego krwawienia – osoby w wieku 45 – 55 lat wykazywały 2% ryzyko, natomiast osoby w wieku 75 – 85 lat wykazywały ryzyko rzędu 10%.

Powołując się na słowa autorki badania – Niny A. Hilkens z Uniwersyteckiego Centrum Medycznego Utrecht w Holandii, można powiedzieć o szczególnej wadze rosnącego ryzyka wystąpienia krwawienia wraz z wiekiem, w związku z rosnącą ilością osób w podeszłym wieku oraz po przebytym udarze.

Dlaczego te wnioski mają tak istotne znaczenie? Odpowiedzią nie jest sposób leczenia lekami przeciwpłytkowymi, a zwrócenie uwagi na fakt ogromnego ryzyka związanego z ponownym krwawieniem do mózgu – czyli z krwawieniem nawrotowym. Z tej perspektywy niewątpliwie jest to problem wymagający poszerzenia pola badań oraz odniesienia się do większej, bardziej reprezentatywnej grupy osób. [1]