Autyzm to choroba, która powoduje, że pacjent „odcina, odrywa” się od otaczającego go świata, ma bardzo ograniczoną wymianę informacji ze środowiskiem i prezentuje subiektywne odizolowanie. Jednym z czynników, który ma ogromny wpływ na rozwój autyzmu są uszkodzenia mózgu. Pojawiają się one w wyniku pojawienia się w okresie ciąży i porodu teratogenów. Mikrouszkodzenia mózgu pojawiają się także w wyniku niedotlenienia, powstałego w okresie płodowym lub noworodkowym. Ich konsekwencją są wszelkie zaburzenia i upośledzenia w sferze emocjonalnej i osobowościowej pacjenta.

Badania naukowe przeprowadzone przez naukowców z USC (Uniwersytet Columbia) a opublikowane w jednym z czasopism naukowych, pokazują, że pacjenci z autyzmem posiadają w mózgu za dużą ilość połączeń synaptycznych. Ze względu na rodzaj komórek pomiędzy którymi przekazywany jest sygnał wyróżniamy trzy rodzaje takich połączeń: nerwowo-nerwowe, nerwowo-mięśniowe oraz nerwowo-gruczołowe.

Zbyt duża ilość synaps może być główną przyczyną nieprawidłowej pracy mózgu. Badania naukowe przeprowadzone na materiale zwierzęcym (myszy), pokazują, że pobudzanie procesu „przycinania” synaps prowadzi do poprawy w funkcjonowaniu tych zwierząt a co ważne eliminuje objawy autyzmu. Przycinanie synaps to proces, który jest zjawiskiem naturalnym i wręcz koniecznym. Zachodzi on w mózgu u każdego zdrowego człowieka w jego okresie dojrzewania. 

Cały czas trwają badania, których podstawowym celem jest odpowiedzenie sobie na pytanie dlaczego u osób z autyzmem nie dochodzi do naturalnego przycinania synaps? W jakim stopniu odpowiedzialna jest za to nadaktywność kinazy mtTOR?