Podstawową metodą leczenia padaczki jest farmakoterapia. Pacjentom zalecane bywają różne leki – wybór konkretnego uzależniony jest przede wszystkim od typu występujących u nich napadów, ale i od innych jeszcze czynników. Duże znaczenie mają potencjalne skutki uboczne leków przeciwpadaczkowych – warto je znać, ponieważ odnotowując duże ich nasilenie, zdecydowanie należy się skonsultować z neurologiem.
Leki przeciwpadaczkowe pozwalają pacjentom z padaczką opanować napady tej choroby. Podobnie jednak jak wszystkie inne farmaceutki, tak i leki przeciwdrgawkowe mogą dawać pewne skutki uboczne. Część z nich jest mniej uciążliwa, inne mogą być z kolei zdecydowanie poważniejsze – znajomość najczęstszych działań ubocznych jest ważna, ponieważ ich wystąpienie może sugerować konieczność modyfikacji leczenia padaczki.
Jednym z częściej zalecanych pacjentom lekiem przeciwpadaczkowym jest kwas walproinowy. Wykorzystuje się go w leczeniu różnego rodzaju napadów drgawkowych, preparat może jednak dawać wiele różnych skutków ubocznych, takich jak np. przyrost masy ciała, wypadanie włosów czy zaburzenia czynności wątroby. Bardzo istotne jest to, że kwasu walproinowego nie powinny przyjmować ciężarne – jego stosowanie może bowiem prowadzić do wad wrodzonych u dziecka.
Lekiem przeciwpadaczkowym jest również lamotrygina. W przypadku tej substancji możliwymi skutkami ubocznymi są m.in. zawroty głowy i uczucie zmęczenia, największą jednak uwagę należy zwrócić na wystąpienie wysypki podczas stosowania lamotryginy, ponieważ taki problem prowadzi do konieczności odstawienia leku.
Przedstawicielami leków przeciwdrgawkowych są także klonazepam i lewetiracetam. W przypadku pierwszego z wymienionych u pacjentów pojawiać się mogą np. nadmierne wyciszenie i senność, do skutków ubocznych lewetiracetamu zaliczane są z kolei m.in. zawroty głowy, bezsenność i drażliwość.