Autonomiczny układ nerwowy odpowiedzialny jest za kontrolowanie przebiegu rozmaitych ważnych procesów w ludzkim organizmie – wpływa on na:

• czynność serca,
• wartość ciśnienia tętniczego krwi,
• częstość oddychania.

Oprócz tego bierze udział w termoregulacji, ma wpływ na szerokość źrenic czy wydzielanie rozmaitych gruczołów. Wtedy, gdy dojdzie do zaburzeń czynności układu autonomicznego, u ludzi pojawiać się mogą różne, zazwyczaj znacznie utrudniające funkcjonowanie, objawy.

 

Dysautonomia, objawy i leczenie, fot. panthermedia

Dysautonomia może być pierwotna lub wtórna. O pierwotnej mówi się wtedy, gdy doprowadziły do niej jakieś choroby układy nerwowego (m.in. choroby neurodegeneracyjne), wtórna dysautonomia może natomiast pojawiać się w przebiegu:

• celiakii,
• tocznia rumieniowatego układowego,
• cukrzycy,
• reumatoidalnego zapalenia stawów.

Objawy dysautonomii, podobnie jak jej przyczyny, bywają naprawdę różne i zaliczane są do nich m.in.:

• zaburzenia termoregulacji,
• zaburzenia widzenia,
• omdlenia,
• zaburzenia rytmu serca,
• zawroty głowy,
• zaburzenia oddychania,
• wahania nastroju,
• osłabienie,
• zaburzenia koncentracji,
• uczucie niepokoju.

Przed rozpoczęciem leczenia dysautonomii konieczne jest znalezienie jej przyczyny – niezbędne oddziaływania lecznicze mogą być bowiem różne w zależności od tego, co doprowadziło do pojawienia się problemu.

Pierwotne dysautonomie są zasadniczo nieuleczalne, wtedy jednak, gdy problem pojawia się w związku z występowaniem u pacjenta jakiegoś innego schorzenia (np. cukrzycy), właściwe jego leczenie może prowadzić do zmniejszenia nasilenia objawów dysautonomii lub nawet do całkowitego ich ustąpienia.