Wraz z wiekiem następuje rozwój zaburzeń otępiennych, których głównym czynnikiem ryzyka jest proces starzenia się. Zgodnie z obserwacjami jakie poczyniono podczas badań epidemiologicznych nad zaburzeniami otępiennymi, stwierdzono, iż główną przyczyną owych zaburzeń jest choroba Alzheimera, która generuje około 60% przypadków tych schorzeń. Wzrost wskaźnika zachorowania, rośnie wraz z wiekiem a dodatkowo, zaobserwowano, że częściej Alzheimer dotyka kobiety, szczególnie w grupach zaawansowanych wiekowo. Ryzyko zapadnięcia na tą chorobę pojawia się po 65 roku i wraz w wiekiem rośnie.

Ważne jest również to, że otępienie występujące w chorobie Alzheimera, może współistnieć z otępieniem naczynipochodnym. Jest to kwestia niezwykle trudna do porównania czy zinterpretowania, w szczególności w sytuacjach kiedy objawy kliniczne się nakładają a wywiad sugeruje chorobę Alzheimera. Podstawą rozpoznania klinicznego pozostaje wywiad oraz badanie neurologiczne. Niestety brak kryteriów diagnostycznych, określających jasno zespoły otępienne spowodowane problemami naczyniopochodnymi powoduje, iż znacznie częściej badania epidemiologiczne dotyczą właśnie choroby Alzheimera niż otępień naczyniopochodnych, które stanowią z założenia drugą co do powszechności przyczynę zespołów otępiennych.[1]