Występowanie balizmu związane jest z uszkodzeniem jąder podstawnych (głównie j. niskowzgórzowego), wzgórza lub istoty białej półkul. Bardzo często współwystępują z ruchami pląsawiczymi, do których są podobne pod względem morfologicznym i etiologicznym.

Ruchy balistyczne ograniczone są do kończyn jednej części ciała - występują po stronie przeciwnej do miejsca uszkodzenia, przez co nazywane są również hemibalizmem. Znacznie rzadziej dotyczą tylko jednej kończyny - wtedy nazywane są monobalizmem.

Przyczyny balizmu:

• zmiany naczyniowe (udary krwotoczne lub niedokrwienne)
• hiperosmolarna nieketonowa encefalopatia cukrzycowa (hiperosmolarna niekototyczna śpiączka hiperglikemiczna)
• demielinizacja
• choroby krwi (choroby układowe tkanki łącznej)
• nowotwory
• efekt uboczny działania leków przeciwpadaczkowych lub lewodopy (terapia choroby Parkinsona)

Zazwyczaj ruchy balistyczne ustępują samoistnie w okresie od kilku dni do kilku tygodni.