Ciało migdałowate jest strukturą umieszczoną w podkorowej warstwie naszego mózgu. Położone jest obustronnie, czyli symetrycznie w obu półkulach, w przyśrodkowej części płatów skroniowych i powiązane z przetwarzaniem informacji emocjonalnej, między innymi z warunkowaniem strachu czy uczeniem się poprzez nagradzanie. Te właśnie cechy ciała migdałowatego powodują, że jest ono obiektem zainteresowania specjalistów i badaczy, gdyż mechanizmy jego działania, nie są medycynie do końca znane.

Obserwuje się udział ciała migdałowatego w wielu schorzeniach natury psychicznej, między innymi związanych ze spektrum autyzmu, jak również w zaburzeniach lękowych.

Budowa ciała migdałowatego jest specyficzna, a mianowicie składa się z grup jąder które, jak wskazują badania prowadzone na zwierzętach, mogą stanowić osobne sieci neuronowe, a tym samym odpowiadać za inne procesy emocjonalne. Istnieją nawet tezy, że ciało migdałowate jest uznawane za jedną strukturę tylko dlatego, że grupy jąder są położone w bardzo dużej bliskości.

W przypadku ludzi określenie tej struktury jest bardziej skomplikowane, gdyż dotychczasowe dane pochodzą z badań anatomicznych, prowadzonych po zgonie. Nowe otwarcie badań nastąpiło w momencie pojawienia się rezonansu magnetycznego, kiedy specjaliści przy pomocy obrazowania, podjęli się określenia struktury ciała migdałowatego na podstawie wyników uzyskanych w badaniach RM. Nieliczne jak dotąd próby nie są jednak spójne ani pod względem ilości struktur jakie zostały wyodrębnione, ani pod względem ich położenia. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być nieujednolicone schematy badawcze i wykorzystanie różnych metod pomiarowych podczas poszukiwania połączeń pomiędzy ciałem migdałowatym a innymi strukturami mózgu. Co jest więc celem na przyszłość dla nauki? Znalezienie i określenie odpowiedniego schematu i wzoru postępowania badawczego, w kierunku identyfikacji części ciała migdałowatego, w sposób taki, który jednoznacznie dawałby możliwość określenia każdej z nich. [1]