Zespół uczonych z University of Southern California w Los Angeles pracował nad badaniem, które byłoby proste, tanie i które jednocześnie byłoby w stanie umożliwić rozpoznawanie choroby Parkinsona na jej najwcześniejszych etapach. W początkowym etapie prac specyficzne dla tej jednostki substancje próbowano wykrywać w ślinie chorych – ten materiał, m.in. ze względu na obecne w nim naturalnie zanieczyszczenia, okazał się niedoskonały. Naukowcy postanowili skupić się na badaniach innej treści pochodzącej od pacjentów – były nią łzy.

Uczeni oceniali stężenia we łzach takich substancji, jak alfa-synukleina oraz CCL-2 i DJ-1 (wszystkie z wymienionych są powiązane z chorobą Parkinsona). Porównań dokonywano pomiędzy łzami osób cierpiących na chorobę Parkinsona oraz łzami osób zdrowych, stanowiących grupę kontrolną. W badaniach zauważono znaczące różnice, m.in. dotyczyły one stężeń zmodyfikowanej formy alfa-synukleiny, która we łzach osób z rozpoznaną chorobą Parkinsona miała zdecydowanie większe stężenie niż w przypadku łez ludzi zdrowych.

Prace nad wykorzystaniem badania łez w diagnostyce choroby Parkinsona dopiero się rozpoczęły, możliwe jednak, że w przyszłości test ten okaże się wyjątkowo przydatny. Podejmowane są w końcu próby opracowania metod leczenia choroby Parkinsona w jej najwcześniejszych etapach (czyli wtedy, kiedy jeszcze nie zostały zaobserwowane objawy dotyczące ruchu, a pojawiają się inne zaburzenia, jak np. zaburzenia węchu). Terapie te miałyby na celu maksymalne zahamowanie postępu choroby. Aby jednak takowe leczenie pacjentom proponować, choroba musi być jak najszybciej zdiagnozowana – możliwe, iż do tego właśnie będzie służyło badanie łez.