Prawdziwym punktem zwrotnym w przypadku stosowania hydrożelu jest to, że jest to jednorazowy zabieg – powiedział profesor David Nisbet z Australian National University. Pacjent przyszedłby do szpitala z chorobą Parkinsona i potrzebowałby tylko tej jednej procedury, aby potencjalnie złagodzić wiele objawów na kilka lat naprzód – dodał.

Naukowcy do tej pory przetestowali hydrożel na zwierzętach i wykazali, że jest skuteczny w zwalczaniu choroby Parkinsona u szczurów. Dlatego profesor David Nisbet ma nadzieję rozpocząć badania kliniczne na ludziach w ciągu najbliższych pięciu lat. Według niego substancja, nad którą pracują wspólnie naukowcy z Australian National University i brytyjskiego Florey Institute jest stosunkowo tania i może być łatwo masowo produkowana w przyszłości.

Choroba Parkinsona to choroba mózgu na którą nie ma jeszcze lekarstwa. Powoduje drżenie i trudności w chodzeniu, równowadze i koordynacji, z czasem stan pacjenta się pogarsza. Szacuje się, że na świecie dziesięć milionów ludzi zmaga się z chorobą Parkinsona. 

Naukowcy mają nadzieję, że hydrożel w przyszłości będzie mógł być również stosowany u pacjentów z innymi problemami neurologicznymi, takimi jak udar.

Czeski wynalazek

Pierwotnym odkrywcą hydrożelu jest czeski naukowiec Drahoslav Lím, który pierwszy związek tego typu stworzył w 1953 roku. Za jego odkryciem podążał inny czeski naukowiec, Otto Wichterle - użył rewolucyjnego materiału do produkcji miękkiej soczewki kontaktowej.

Następnie dalsze badania nad hydrożelami przeniosły się za granicę, a ich innowacje miały miejsce od lat 60., głównie w Stanach Zjednoczonych. Od początku XXI wieku naukowcy skupili się głównie na ich bezpośrednim działaniu leczniczym, o ogromnym potencjale gojenia ran długotrwałych. Badania te odbywają się również w Czechach.