W Polsce działa organizacja pomagająca dzieciom, dorosły oraz ich rodzinom dotkniętym zespołem Tourette’a – Polskie Stowarzyszenie Syndrom Tourette’a. Pomaga ono zrozumieć istotę choroby jak również nauczyć się z nią normalnie funkcjonować.

Na rozwój oraz nasilenie tików wpływ mają czynniki genetyczne. Wiadomo, iż różnego rodzaju czynniki środowiskowe wpływają w sposób znaczący na nasilenie tików i zwiększają ich częstość występowania podobnie jak choroby o podłożu autoimmunologicznym. Wieloletnie obserwacje wskazały pewne czynniki, które mają znaczący wpływ na częstość, nasilenie i długość trwania tików. Są to: zmęczenie, silny stres, lęk, rozdrażnienie, zdenerwowanie, podekscytowanie, płacz, różnego rodzaju urazy, używki (alkohol, papierosy, narkotyki) ale także nuda, spokój oraz cisza. W przypadku dwóch ostatnich czynników zauważono, iż tiki ustępują- jednakże później wracają z podwójną siłą.

W przypadku pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów w zachowaniu dziecka należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nie należy tych zachowań przypisywać pod okres rozwojowy dziecka, problemy z wyrażaniem emocji czy traktować dziecko jak nadpobudliwe z natury.

Objawy zespołu Tourett’a

Objawy charakterystyczne dla zespołu Tourett’a to:

• mruganie oczami,
• przewracanie oczami,
• nadpobudliwość ruchowa (podskakiwanie, wzruszanie ramionami, potrząsanie ramionami, dotykanie innych, bieganie, popukiwanie i dotykanie innych),
• mlaskanie, chrząkanie, parstkanie, piszczenie, krzyki, pomruki,
• ruszanie głową,
• mruganie powiekami,
• używanie wulgaryzmów,
• bieganie w koło,
• dziwne grymasy i wykrzywianie twarzy,
• używanie zlepku różnych słów bez większego sensu, powtarzanie ich,
• leczenie zespołu Tourett’a,
• zespół Tourette’a należy do chorób nieuleczalnych, w przebiegu której zdarzają się okresy remisji.

Chorzy wymagają pomocy ze strony psychologów, psychoterapeutów, terapii behawioralnej a w przypadku tików ciężkich także farmakologicznej. Tiki o łagodnym przebiegu nie są najczęściej leczone farmakologicznie.

Leczenie farmakologiczne jest konieczne w przypadku tików ciężkich.

Stosuje się wtedy:

• różnego rodzaju leki przeciwdepresyjne,
• preparaty z grupy neuroleptyków,
• preparaty blokujące kanał wapniowy,
• blokery receptorów D2,
• zastrzyki z toksyny botulinowej,
• zajęcia pod okiem psychoterapeuty,
• zajęcia pod okiem psychologa,
• należy pamiętać, iż wszelkie zajęcia pod okiem specjalisty oraz zażywane środki farmaceutyczne dostosowane są indywidualnie do stanu ogólnego pacjenta (częstości, nasilenia oraz intensywności pojawiania się nowych tików do tych już istniejących). Leki muszą być zażywane zgodnie z zaleceniami lekarza.

W chwili obecnej nie ma dostępnych efektywnych i bezpiecznych dla pacjenta leków, które pozwoliłyby mu normalnie funkcjonować.