Należy do najpoważniejszych ilościowych zaburzeń świadomości, czyli takich, w których dochodzi do ograniczenia kontaktu z otoczeniem, aż do jego całkowitego braku.
Objawy i przebieg śpiączki
Kolokwialnie mówiąc pacjent jest jak w ‘stanie snu’ – różnie długo trwającym. Chory nie ma kontaktu z otoczeniem, a w najcięższych przypadkach nie reaguje nawet na żadne bodźce (słowne, bólowe, dotykowe itp.); jego źrenice są albo wąskie albo szerokie, nie reagujące na światło. Nieobecne są również żadne odruchy - pacjent jedynie oddycha, aczkolwiek na ogół nie jest to oddech prawidłowy. Do najczęściej spotykanych należy oddech Cheyne’a-Stokesa (po coraz głębszych oddechach występują okresy bezdechu), oddech maszynowy, oddech rybi ( z widocznym spazmatycznym wdechem) itp. W momencie kiedy konieczna jest sztuczna wentylacja mówimy o tzw. śpiączce przekroczonej.
Śpiączka może być skutkiem nieleczonej cukrzycy. W wyniku ostrego niedoboru insuliny istnieje ryzyko wystąpienia śpiączki ketonowej. Głębokim zaburzeniom przytomności towarzyszą wówczas drgawki uogólnione lub miejscowe. Stan śpiączkowy zazwyczaj poprzedzają bóle głowy i mięśni, osłabienie, bezsenność i pobudzenie albo apatia.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć śpiączkę
Każde zaburzenie przytomności wymaga pilnej konsultacji ze specjalistą.
Leczenie śpiączki
Zaburzenia świadomości leczy się w wysoko wyspecjalizowanych oddziałach neurologicznych.
