Pogorszenie pamięci po 65r.ż. jest fizjologiczne. Nie należy jednak lekceważyć problemu, zwłaszcza, gdy pojawia się wcześniej. Zaburzenia pamięci, orientacji, rozumienia, zdolności uczenia się mogą świadczyć o rozwijającym się otępieniu. Przyczyn otępienia jest bardzo wiele.
Ogólny podział wyróżnia te o nie znanym podłożu (np. choroba Alzheimera, choroba Parkinsona) oraz te, których przyczynę można ustalić (np. otępienie naczyniopochodne, pourazowe, w przebiegu niedoczynności tarczycy).
Objawy i przebieg otępień
Za główne objawy konieczne do rozpoznania otępienia uważa się osłabienie pamięci oraz funkcji intelektualnych w takim nasileniu, iż wypływa to na czynności dnia codziennego (np. mycie się, ubieranie, jedzenie, higienę).Chorzy nie potrafią odnaleźć podstawowych przedmiotów w znanym sobie środowisku (np. łyżki w szufladzie u siebie w domu), odkładają rzeczy w nieprawidłowe miejsca (np. mydło odkładają do lodówki), wielokrotnie wykonują te same czynności (np. kilkakrotnie zażywają leki), w nowych miejscach stają się zagubieni i trudno przyswajają nowe informacje.
Leczenie otępień
Jeśli przyczyną otępienia jest inna podlegająca leczeniu choroba (np. zaburzenia krążenia, niedoczynność tarczycy, czy zaburzenia wchłaniania witamin) to szybka diagnoza i leczenie przyczynowe dają niejednokrotnie dobre efekty.
Natomiast pierwotne procesy zwyrodnieniowe mózgu są chorobami postępującymi i leczenie sprowadza się do spowolnienia ich przebiegu. Dobór leku uzależniony jest od typu otępienia oraz od nasilenia choroby.
Ważną rolę w leczeniu odgrywa również trening funkcji poznawczych, głównie pamięci. Zachęca się chorych do wykonywania wysiłku umysłowego (we wczesnych stadiach rozwiązywanie krzyżówek, czytanie książek, próby organizacji codziennych zajęć).
