Narkolepsja definiowana jest jako zespół chorobowy, którego etiologia jak dotąd nie została dokładnie poznana. W chwili obecnej twierdzi się, iż jest to zespół chorobowy o podłożu neurologicznym choć trwają badania nad wpływem genów na jego powstawanie oraz przebieg. Narkolepsję cechują nagłe, niekontrolowane napady snu, senność w ciągu dnia, omamy, katalepsja, halucynacje oraz porażenia przysenne. Nie ma możliwości całkowitego wyleczenia tej choroby, zatem należy nauczyć się z nią żyć. Choroba ta może pojawić się w każdym wieku.
Objawy i przebieg narkolepsji
Jako przyczynę narkolepsji podaje się zaburzenia o podłożu neurologicznym (zaburzenia w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego), brak jednego z neuropeptydów o nazwie hipokrytyna oraz nieprawidłowości związane z jednym z genów położonych na chromosomie 6. Szczególną uwagę zwraca się w chwili obecnej na tzw. rodzinne występowanie owej choroby i rolę czynników genetycznych w jej powstawaniu.
Ataki narkoleptyczne są indywidualne dla każdego chorego i należy je tak też rozpatrywać. Nie są one przez nas kontrolowane, możliwe do zatrzymania czy ograniczenia.
Zasnąć możemy tak naprawdę wszędzie w szkole, w tramwaju, na przystanku, w banku, podczas zakupów czy sprzątania. Nie jest to tylko i wyłącznie krótka, przyjemna drzemka bo towarzysza temu brak zdolności do poruszania się, koszmary senne oraz porażenie mięśni.
Osoby dotknięte tą chorobą są cały czas senne, nawet gdy w nocy spały bardzo dobrze. Atak senności pojawia się bardzo często jako wynik silnym emocji od radości, zadowolenia po strasz, lęki, niepokój itp.
W przypadku narkolepsji wymienia się także takie zaburzenia jak:
- katapleksja,
- zachowania (działanie) automatyczne
- paraliż senny,
- dwa rodzaje halucynacji: hipnagogiczne i hypnopompiczne
Kiedy udać się do lekarza i leczyć narkolepsję
W chwili obecnej nie ma sposobu czy środków farmakologicznych, które pozwoliłyby na całkowite wyleczenie narkolepsji. Bardzo silne objawy owej choroby leczone są za pomocą różnych leków, których celem jest ich złagodzenie by pacjent mógł normalnie, samodzielnie funkcjonować.
Osoba chora powinna także obserwować swój organizm i stosować wszelkie domowe zabiegi, które pomogą jej w walce z narkolepsją. Sposoby te są indywidualne dla każdej osoby a ich celem jest poprawa jakości życia a nie wyleczenie choroby.
