Przemijający atak niedokrwienny (TIA, transistent ischaemic attacks) definiujemy jako przerwę w dopływie tlenu do mózgu, obejmującą obszar jednego unaczynienia, która trwa najczęściej od kilku do kilkunastu minut. Bardzo sporadycznie przekracza czas 1 godziny. Brak odpowiedniej ilości tlenu powoduje, iż neurony (komórki nerwowe) nie są w stanie prawidłowo i sprawnie funkcjonować.
Objawy i przebieg przemijającego ataku niedokrwiennego
Sytuacja, w której mamy do czynienia z ograniczeniem bądź zahamowaniem dopływu krwi do danego obszaru mózgu, trwająca do 24 godzin, może być przyczyną m.in. mikrokatorów (o różnym pochodzeniu) a także innych przyczyn, które nie są nam poznane.
Jeśli doświadczymy jakiego kol wiek objawu z poniższej listy należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nigdy nie można ich bagatelizować i czekać aż ustąpią same. Nie należy także zażywać leków bez konsultacji z lekarzem.
Do charakterystycznych objawów świadczących o TIA, zaliczamy:
- Najczęściej jednostronne porażenie ręki, nogi, połowy twarzy a nawet połowy ciała
- Mrowienie różnych części ciała (np. ręka, noga itp.)
- Problemy z komunikacją (z mową i ze zrozumieniem)
- Zawroty głowy, silny ból głowy
- przejściowe niedowłady połowicze
- problemy ze wzrokiem
- problemy z pamięcią
- problemy z utrzymaniem równowagi oraz koordynacją
- nudności, wymioty bez przyczyny
- omdlenia
- drętwienie różnych części ciała itp.
Objawy TIA są indywidualne dla każdego pacjenta. Pamiętajmy jednak, iż nie można ich bagatelizować i czekać aż ustąpią same. W przypadku osób cierpiących np. na przewlekłe choroby nie można ww. objawów traktować jako rzecz normalną.
Leczenie przemijającego ataku niedokrwiennego
Diagnoza i leczenie TIA
Diagnoza opiera się na zebraniu bardzo dokładnego wywiadu lekarskiego a także przeprowadzeniu badania neurologicznego oraz zleceniu m.in. tomografii komputerowej mózgu, EKG, USG odcinka szyjnego kręgosłupa.
Leczenie pacjentów z TIA zależne jest od incydentu, z jakim mamy do czynienia. Najczęściej podawany jest kwas acetylosalicylowy, tiklopirydyn lub klopidogrelu. Pacjent pozostaje w szpitalu pod stałą opieką lekarską.
