Witam wszystkich. To będzie pierwszy post, jaki kiedykolwiek w życiu napisałem na jakimkolwiek forum dotyczącym epilepsji, ale ostatnio czuję wielką potrzebę podzielenia się swoją historią z innymi ludźmi w podobnej sytuacji jak moja. W wieku 6 lat dużo chorowałem na zapalenia płuc. Mama zaczęła mnie prowadzić do przychodni na inhalacje. Jakaś mądra pani pielęgniarka prawdopodobnie musiała nie dopilnować obowiązków i nie zdezynfekowała dokładnie urządzenia. Efekt? Gronkowcowe zapalenie opon mózgowych z zapaleniem zatok sitowych. Pół roku szlajania się po szpitalach, dwie trepanopunkcję i zmiana osobowości, ale jakimś cudem wyszedłem z tego. Wróciłem do szkoły, nadrobiłem zaległości i zapomniałem o przeżytej "przygodzie". W wieku 16-17 lat, jak każdy nastolatek zacząłem spożywać alkohol. Zaczęło się - początkowo nikt za bardzo nie wiedział o co chodzi, zawieszki które łapałem, dziwne zachowania jak siadanie na ziemi i wpatrywanie się przed siebie z przerażeniem czy dziwne gadanie (podczas wyłączenia świadomości zwyzywałem od najgorszych żonę mojego ojca). W końcu w wieku 20 lat już podczas studiów dostałem grand mal podczas snu i zdiagnozowano u mnie epilepsje. To był dla mnie szok, nie mogłem się pogodzić z tym co usłyszałem, negowałem to i buntowałem się. Chciałem żyć tak jak inni ludzie wokół mnie i tak właśnie żyłem - piłem dalej, jeździłem autem etc. Chęć na prowadzenie auta przeszła mi po drugim rozbitym aucie, na szczęście nic nikomu się nie stało. I tak sobie żyłem cały okres studiów. Atak w laboratorium przekreślił moje plany na zostanie naukowcem. Trzeba było się dostosować i szukać pracy gdzie indziej. W międzyczasie moje ataki zmieniły swój charakter. Tak jak wcześniej miałem wyłączenia świadomości i napady nocne, tak zacząłem mieć tylko napady w nocy (ostatnie wyłączenie miałem jakieś 3,5 roku temu). Znalazłem pracę pośrednio związaną z moim wykształceniem. Nie informowałem pracodawcy o mojej chorobie.Jakoś dwa lata temu przestałem całkowicie pić wódkę, ale dalej piłem piwo. Miałem średnio raz w miesiącu napad nocny. Rok temu doszły nowe "atrakcje"- obudziłem się w środku nocy przerażony nie czując całej prawej połowy swojego ciała. Straszne uczucie, uwierzcie. Dodatkowo po nocnych napadach zacząłem straszliwie mocno odczuwać zapachy - np. zapach włosów mojej dziewczyny lub zapach sierści mojego kota. Jakby tego było mało, to doszły jeszcze ponapadowe zaburzenia psychotyczne. Mimo tego wszystkiego jakoś w pracy i w życiu prywatnym dawałem i dalej daję radę. Niestety chyba było za pięknie - we wrześniu dostałem w pracy pierwszego w życiu grand mal podczas dziennej aktywności :/ :/. Zrezygnowałem całkowicie z alkoholu (nie piję nawet bezalkoholowych piw). Mimo tego w październiku następny grand mal w dzień i w listopadzie jeszcze kolejny. Zaczynam się bać co będzie dalej.....póki co pracodwaca powiedział mi że mnie nie zwolni. Jednocześnie nie poddaje się i nie mam zamiaru tego robić. Jestem straszliwie upartym człowiekiem :P. Biorę neurotop 300 mg i lamitrin 100 mg. Jeśli ktoś z szanownych tu zaglądających ma ochotę napisać, jakim to nie jestem debilem bo piłem - Proszę niech sobie daruje. Doskonale to wiem :). Po prostu potrzebowałem dużo czasu żeby to do mnie dotarło (jak napisałem chwilę wcześniej jestem straszliwie uparty :P. Ten post robi się strasznie długi więc kończę. Chciałem zadać tylko jeszcze jedno pytanie - macie problemy z pamięcią? Bo ja tak i to straszne, ale tylko z jednym rodzajem pamięci - epizodyczną. Semantyczna działa super.Jestem w stanie bez problemu przypomnieć sobie masy próbek sprzed 2 tyg (4 cyfry) czy dokładną masę chloru (35,453 g/mol :P), ale nie jestem w stanie sobie przypomnieć co mi opowiadała 2 dni temu dziewczyna :/ :/

Przynajmniej gościu znasz źródło i powód swoich napadów, późno bo późno ale zrezygnowałeś z alko, a ja nigdy nie pilem jak cos to jedno piwko i to duzo przed padaczka... Jedno powiem ci, ciesz sie ze masz dziewczyne, bo miec to chorobe i byc sam traci jaki kolwiek sens zycia. Tylko w ostatnim czasie z 2 napadów na rok zrobił mi się juz 1 napad na miesiąc czyli choroba postępuje a nie cofa się. Wszyscy w okół widzą jaki ze mnie silny chłop i w ogóle traktują mnie normalnie a nie wiedzą ile mnie to siły kosztuje, podobnie jak ty nic prawie nie pamietam, ahh szkoda gadac pozdrawiam.

Tylko widzisz.....etanol wcale nie jest jedynym czynnikiem który wywołuje u mnie napady - niestety :/. Sylwestra również miałem "ciekawego" - 3 grand mal, całą imprezę przeleżałem w łóżku. Nie wypiłem nawet kropelki piwa, ale w pokoju było strasznie duszno. Wydaje mi się, że to przez to. No moja dziewczyna to jest jedna z najwspanialszych rzeczy jakie przytrafiły mi się w życiu :). Życzę Ci, żebyś tę siłę zawsze w sobie znajdował.... Pozdrawiam

Witam, mialam nie dawno pierwszy atak epilepsji w snie gdy sie obudzilam zobaczylam panow z pogotowia. Maz mowil ze w nocy najpierw zaczęłam mlaskac jakbym cos jadla a gdy chcial mnie obudzic zaczęły się drgawki. Po roku mialam znowu atak ale tym razem jak mlaskalam maz mnie nie obudzil i rano wstalam z ogromnym bolem glowy. Za drugim razem lekarz przepisal mi keepre i narazie nie mam atakow. Czy miał ktoś podobny przypadek?

Cześć, dzięki, że się tym podzieliłeś, rozumiem też twoje obawy. Jak ta sprawa ma się teraz?

Na padaczkę cierpię od ponad 20 lat.Na początku były to napady podczas snu.Po pewnym czasie zaczęły występować podczas dnia.Upadki z utratą przytomności,uczucie unoszenia się,plamy przed oczyma,dziwne zapachy,drgawki itd.Leczę się ale ostatnio zaczęły występować u mnie napady zaburzenia myślenia,problemy z wysłowieniem się i z pisaniem.Nie pamiętam czynności,które wykonałam i coraz bardziej jestem zagubiona.Prócz tego po każdym ataku mam problem z poruszaniem się.Jestem odmiennością samej siebie sprzed laty.Byłam wybitną uczennicą,sprytną i logicznie myślącą pracownicą umysłową a teraz cofam się.Zapominam prawie wszystko i gubię się w terenie.To straszne,jak choroba może zmienić człowieka.Na dodatek dodam,że od 2 lat sądzę się z ZUS o rentę i wciąż stawiają mi kłody pod nogami.Twierdzą ,że jestem zdolna do lekkiej pracy lecz medycyna pracy uważa,że nie nadaję się do żadnej.Straciłam środki do życia i jestem coraz bardziej pogrążona w depresji a przecież pracowałam i mam 25 lat pracy.Nie wiem,co będzie dalej bo wszystko miesza mi się w głowie.

A ja mam i nowotwór i padaczkę. Przyznam, ze i jedno i drugie do d*** ...chociaż padaczka faktycznie mocno ogranicza. Wczoraj w nocy miałam takie dziwne przeżycie. Mąż mówi, ze mu to trochę przypominało mój atak nocny... tyle ze przez większość czasu zachowałam przytomność i pamiętam jak mi zaczęły drętwieć ręce i nogi ale nie mogłam nic powiedzieć i się ruszyć... później usypiałam (lub traciłam przytomność, sama nie wiem)... kolejne odzyskanie świadomości, drętwienie etc. i od początku zabawa i tak ze 4 razy. Czy ktoś tak miał?

Ach a ktoś próbował memotropil na skupienie i poprawę zapamiętywania? Mi bardzo pomógł i ma działanie antynapadowe