Daagula, ten ruch przód i tył nawet u mnie jeszcze nie najlepiej. Samą widziałaś, myślę, że chyba z tym może być mały problem. Ale z drugiej strony jeśli taka miała by zostać niedogodność to jestem za

Taki problem to nie problem. Da się żyć

U mnie na boki i skosy jest ok. Teraz rozkręcam się w górę i dół hehe ale tak wszystko spięte, że na razie po ćwiczeniach boli mnie głowa (czoło, skronie). Ale rozruszam to

Kasiu, dasz radę. To dopiero 2 miesiące od operacji. Pośpiech nie jest wskazany, niech się wszystko zagoi na spokojnie. U mnie minęło wczoraj 4 miesiące, więc jest troszkę inaczej. Ćwicz systematycznie a zobaczysz poprawę. Ja bez ćwiczeń nie ruszyłabym w ogóle z miejsca a teraz jest rewelacja jak po takim rozległym zabiegu. Samo się nie zrobi, trzeba trochę pracy w to włożyć i będzie super

Powolutku i cierpliwie wiadomo że chcialoby się już dużo ale niestety trzeba jeszcze poczekać.
Chodzę kiedy mogę bo od leżenia to już wszystko boli hehe

No i ćwiczenia codziennie! Wiadomo

Kasiu tak trzymaj. Skończy się pandemią, przyjeżdżasz w Bieszczady i idziemy na Tarnicę

Dorka.
Ty chyba symulujesz chorobę. Jeżeli masz siły aby zaliczyć Tarnicę ( co chwila tam chodzisz) to w takim razie w jakim stanie ja jestem. ?
Godzina chodzenia po chodniku i już mam dość. W głowie się kręci, sił brak. Kręgosłup mam cały do wymiany ... ale nie chcą wymienić, ponoć nie produkują, nie ma na rynku mojego rozmiaru.
PS
Nie martwię się. Jakbym się uparł to na szczycie Tarnicy będę przed Tobą.

Kawo, w sumie to sama jestem w szoku, że tak szybko doszłam do siebie po tym zabiegu. Pewno dużo zawdzięczam rehabilitacji i ćwiczeniom, ale naprawdę jest super. Muszę tylko uważać z zakupami, jak za dużo to szybko odczuwam dyskomfort, ale to raczej takie ciągnięcie w szyi niż ból. Dlatego jestem tak zadowolona. Gdyby nie ten paskudny lędźwiowy byłoby bosko ale nie można mieć wszystkiego
A na Tarnicę w końcu pójdę, to moje postanowienie i muszę to zrealizować. Może za rok lub dwa ale napewno to zrobię. Za dużo się wycierpiałam, żeby teraz odpuścić. Aha i zagrać z wnuczkiem w piłkę

Oj ta opcja bezkręgowca naprawdę mi się podoba no ale cóż jakoś musimy znosić te nasze dyskopatyczne kręgosłupy i cieszyć się z każdego dnia kiedy choć trochę mniej boli. A co ciekawe sami sobie z reguły zapracowaliśmy na te nasze kręgosłupy