Alusia68 już wiem, 2 listopada. W twoim przypadku pozostaje Ci poczekać na rezonans. Wygląda na to, że implant został źle osadzony i pewno czeka Cię reoperacja. Większość z nas operacje uwolniły od bólu, zobaczysz u Ciebie też tak będzie. Trzeba być dobrej myśli, czarowidztwo w takich przypadkach nie pomaga. Jak byłam teraz na operacji operowano dziewczynę na odcinek lędźwiowy, na drugi dzień nie była w stanie wstać z łóżka, płakała z bólu. Szybko zrobili rezonans, okazało się, że w kilka godzin zrobił się ogromny krwiak, który powodował ogromny ucisk. Po 2 godz trafiła na blok, po następnej dobie chodziła po korytarzu jak szesnastka Ból zniknął i zaczęła funkcjonować normalnie. Takie rzeczy się niestety zdarzają, więc trzeba przestawić myślenie i do przodu

Hejka. Mam dyskopatie szyjna, ale tez przepukline na poziomie th1/th2. Czy taka przepukline da sie zoperowac? Gdzies czytalam, ze to bardzo trudne, bo nie ma dojscia. Pozdrawiam

Gościu najlepiej porozmawiaj z lekarzem, napewno wyjaśni ci wszytko. Z tego co ja wiem, jeśli zrobią szyjny, to piersiowego już nie robią. Ale lepiej dowiedzieć się od fachowca.

Dzięki wszystkim za odp w sprawie kołnierza. Wczoraj dzwonili i wszystko już wiem 😜 Za szybko się tutaj wyrwałam.
Czytając Wasze wpisy o męczących dolegliwościach, napisze tylko, że ja się mecze już 11 lat, ale od pół roku tak się nasiliło, ze nie ma już innej opcji jak operacja. A depresja to chyba normalka 😞
Od kilku dni doszło uczucie zatkanych uszu, nie wiem czy to od tego, tak podejrzewam 🤓
Dzisiaj rano miałam wymaz, jeśli wynik jest neg we wtorek będą mnie operować.
Pozdrawiam i życzę wszystkim zdrowia.

Marta super, nie będziesz się już tak męczyć :) z pewnością wszystko będzie dobrze.
Tymczasem u mnie za tydzień mija dwa miesiące a od wczoraj okropne bóle ramion i między łopatkami...
Mam wrażenie, że u mnie dolegliwości co u większości są zaraz po operacji pojawiły się trochę spóźnione. Przynajmniej mam taką nadzieję (oby inna przyczyna nie była).

Daagula, to wszystko normalne. Koniecznie weź od doktorka skierowanie na rehabilitację, samo tak szybko nie przejdzie. Masz napięte mięśnie i stąd ten ból, nie martw się z szyją wszystko w porządku

U mnie super, chodzę już na drugą rehabilitację, muszę wzmocnić ręce bo bardzo słabe ale jest coraz lepiej. Bóli żadnych nie mam, wracam do normalności. Jedynie co muszę unikać to za dużych zakupów i pochylania głowy do przodu, jak leżę i chce coś pooglądać. Reszta zupełnie zniknęła. Gdyby nie to, że dokucza mi lędźwiowy byłoby kapitalnie

Z zakupami racja, ale od początku rehabilitacji miałam ćwiczenia typu broda do szyi (krótkie zgięcie) i broda do mostka (długie zgięcie) i oczywiście lewo-prawo broda do ramienia. No i zakaz robienia „żółwika” czyli chodzenia czy siedzenia z wysoko uniesioną brodą, bo to ponoć indukuje zmiany na kolejnych poziomach i „niszczy”lordozę. Miałam sobie wyobrazić, że mam sznureczek na samym czubku głowy (tam gdzie zazwyczaj jest wicherek) i prostować się wyciągając głowę do góry tym czubkiem, nie czołem lub brodą. To była taka nauka dobrych nawyków postawy, na które wcześniej nie zwracałam uwagi. Kolejny błąd na który wszystkim zwracali uwagę to zbytnie wyginanie odcinka lędźwiowego. Często po operacji szyi kompensujemy szyję tak właśnie robiąc i psuje się lędźwiowy. Warto zwrócić na to uwagę skoro jesteście świeżo po zabiegu, żeby uniknąć problemów.

U mnie z dolegliwościami bólowymi było trochę inaczej.
Nie czułam dużego bólu. Raczej takie parestezje na plecach i karku, mrowienie palców. To co zwróciło moją uwagę, to trudności w bieganiu. Chciałam biec szybciej, nie byłam zmęczona, a nogi nie chciały. No i osłabienie rąk. Miałam problem żeby obrócić teczkę na biurku, wypadały mi przedmioty. W badaniu neurologicznym wyszły wzmożone odruchy kolanowe, objawy ucisku rdzenia (objaw Babinskiego) i osłabienie siły mięśniowej. Po włączeniu rehabilitacji dopiero nasilił się ból szyi i karku. Byłam u różnych neurochirurgów, żeby któryś mi powiedział, że można poczekać z operacją. Dlatego po operacji nie odczułam ulgi, a sztywność która się pojawiła i ból po przeciążeniu były niemiłym zaskoczeniem. Na operację poszłam kierując się tylko rozsądkiem, myśląc o tym że mam dwójkę małych dzieci i jeżeli się nie zdecyduję mogę zostać sparaliżowana. Stąd może determinacja, by wrócić do pełnej sprawności na tyle na ile to możliwe.

Rupafin, dokładnie to samo ćwiczę, efekty już widać. Jak chodzę czy siedzę jest wszystko dobrze. Gorzej jak leżąc chce coś poczytać i opuszczam głowę do dołu. Ten numer już nie przejdzie. Po prostu tego unikam. Ale myślę że jak 4 miesiące po zabiegu to funkcjonuje fantastycznie.