Ja cierpię z bolu od roku i rehabilituje dlugi czas i ciągle boli i paraliżuje. Kiedy jest czas na decyzję o operacji ....?????...nikt nie wie

To prawda ból uniemożliwia normalne życie, ale tak jak ktoś już tutaj napisał najgorzej to nie robić nic, bo wtedy na pewno choroby się nie pokona. Dzięki T. za wszystkie rady i za pomoc są dla mnie cenne na starcie zmagań z tą chorobą. Co do oszczędnego trybu życia to już taki rozpoczęłam. Jestem na zwolnieniu chodzę na rehabilitację i polecam szpital neuropsychiatryczny w Abramowicach w Lublinie mają tam nowy ośrodek rehabilitacji kręgosłupa bardzo dobrze funkcjonujący z wieloma zabiegami, które pomagają w dyskopatii takie jak :masaż podwodny aqua vibron i ćwiczenia i inne.Tak szczerze to oni mi dopiero pomogli i życzliwe tam osoby, bo ból był codziennie a teraz tak raz na tydzień i mam nadzieję, że będzie jeszcze rzadziej, gdyż jeszcze rehabilitacja trwa. A po zwolnieniu i tak będę musiała szukać jakiejś pracy z domu, bo nie potrafię już 8-10 godzin wysiedzieć w biurze bez żadnej przerwy z tą chorobą. Także na pewno życie trzeba przewartościować i szkoda się robi, że nie można żyć intensywnie tak jak kiedyś, ale trzeba się oszczędzać dla najbliższych...ja np. sama wychowuję syna i muszę się podleczyć, żeby pracować i opiekować się nim, gdyż przed zwolnieniem to siedziałam w pracy przed komputerem i płakałam z bóluDobrze, że powstało takie forum gdzie wzajemnie można się wspierać w tej chorobie i wymieniać doświadczeniami.

Praca w domu...??? Ja ciągle płaczę i nie widzę sensu życia.... boli i boli

Weroniko, cieszę się, że rehabilitacja przynosi efekty i masz chociaż przerwy w bólu - to trochę możesz odpocząć, a to już dużo.
Dobrze, że trafiłaś do dobrego ośrodka i rehabilitantów, którzy znają się na swojej robocie.
Postaraj się jeszcze zadbać o komfort pracy i mam nadzieję, że dasz radę jeszcze długo obejść się bez operacji.
Dużo spaceruj, rozciągaj kręgosłup i będzie dużo lepiej. Pozdrawiam, T.

Optymizm... #

Tak, optymizm, to połowa sukcesu w leczeniu. Trzeba działać, coś robić, by sobie pomóc. Jęczenie nie pomoże, to tylko mały dodatek podczas bólu.

To zależy od sytuacji.... są granice wytrzymałości u mnie zostana zaraz przekroczone. To koniec życia została tylko wegetacja, nic tego nie zmieni

Też tak myslałam, ból niesamowity ręki, nieczułe palce, leki na których nie mogłam wychodzić z domu. To był koniec mojego życia. Wegetacja, cztery ściany domu, ech.... co ja wtedy myslałam... Ale pomalutku ból zaczynał odpuszczać, po prawie dwóch latach walki!!! Odstawiłam leki, został ból ciągły, dokuczliwy, denerwujący, wróciło czucie w ręku, jazda samochodem cieszyła jak gwiazdka z nieba :D I życie pomału wróciło do normy, innej normy. Ale da się żyć. Także bierz dupę w troki i rób coś z sobą, żeby zająć czymś innym głowę. Psychika ma bardzo duży wpływ na nasze zdrowie fizyczne. Jak z nią sobie poradzisz to i poradzisz z kręgosłupem, trzymam kciuki!!!

Mam przeciazony kręgosłup.... jak zwierzęa przetracony kręgosłup to sie go usypia a co z człowiekiem