Czytam te wpisy i się zastanawiam....ja nie miałam czasu na decyzję, trafiłam pod nóż bardzo szybko. Pamiętam, jak lekarz powiedział wprost, ma Pani obrzęk szpiku, ucisk na rdzeń, przepuklina masywna. Prawdopodobnie długo chodziłam z tym obrzękiem, objawy były, tylko ja ich nie odczuwałam. Bagatelizowalam to, że wiele razy się wywracalam, bo lewa noga była słabsza, wiele szklanek potuklam. Dopiero poczułam ból, jak nie mogłam się podnieść z łóżka. Wiem, że dobrze zrobiłam. Gdybym się nie zdecydowała, być może dzisiaj nie ruszalabym ani rękami ani nogami. I wcale nie jest łatwo po operacji, ale mogło być o wiele gorzej. 3 lata temu miałam wypadek, chodziłam na rehabilitację, do fizjoterapeuty, także byłam "nastawiana". Dzisiaj sceptycznie patrzę na rehabilitację. Mi nie pomogła. A po zabiegu tylko nasilala dolegliwości. Wiem, że słuszną podjęłam decyzję. Moje rodzina nie musi się mną opiekować, jeszcze jestem sprawna. Operacja nie naprawiła mojego kręgosłupa, tylko jeden problem, jedna przepukline. I co będzie dalej to zależy od wielu czynników, jak będę żyć, czy będę w stresie, czy będę dbała o siebie....na stan naszego kregoslupa ma wiele czynników, każdy jest inny. Poza tym neurochirurdzy operują ostatecznie, niechętnie podejmuja się zabiegu, muszą mieć naprawdę wiarygodne przesłanki. Kiedyś bylam przeciwna operacjom kregoslupa, dzisiaj wiem, że ratują życie. Mój kolega był operowany 2 lata temu, młoda osoba przed 30-tka. Miał komplikacje i była potrzebna reoperacja. Dzisiaj pracuje w kopalni i ma się dobrze, a nawet bardzo dobrze. Pamiętajcie, każdy jest odrębnym przypadkiem, można konsultować się u kilku specjalistów, ale każdy decyzję podejmuje sam. Dzisiaj to już inne operacje, nowoczesne, mniej powikłań. Niejednemu uratowaly życie.

Operacja nie jest dla kazdego ja bym probowal do konca ale czasami dolegliwosci sa rozne zawroty glowy omdlenia bak czucia dretwienia jezyka afazja wiec sie nie dziwie ze niektorzy maja dosc i decyduja operacje bo to stany zagrazajace zyciu zalezy od organizmu czlowieka

Czasem takie czekanie do końca to faktycznie początek końca...im więcej ubytków neurologicznych, "pielęgnowanych" przez dłuższy czas - tym większe ryzyko, że one wcale po operacji się nie cofną Myślę, że neurochirurdzy i tak mają pełne ręce roboty z powodu guzów, tętniaków itp...nie muszą lecieć na każdą sztukę i łapać na siłę szyjki do zoperowania

Czekałam do końca i nie wyszło mi to na dobre. Obecnie mam porażenie nóg nieokreslone, są po prostu niezborne, jedna słabsza, jakby cięższa, podobnie z rękami. Długo dochodziłam do siebie. Gdybym wiedziała wcześniej, że mój kręgosłup jest do operacji, zgodzilabym się na zabieg szybciej. Wcale mi nie posłużyło "na ostatnią chwilę ".

A co miała zrobić. Puścić pacjenta/klienta o tak sobie. Tworzyć opinię, że "słaby fachowiec". Pozbyć się forsy ?
Ja byłem, ale trafiłem na osteopatę w miarę uczciwego, po 3 zabiegu powiedział, że nie da rady.
Terapia powięziowa działa na mięśnie, moim zdaniem nic nie pomoże.

Kilka tygodni temu pytałem tutaj na forum, czy ktoś ma "doświadczenie" z kręgozmykiem. Później pytałem o zastrzyk w kręgosłup. ----- Otóż, neurochirurg odradził operację.------- Jeszcze czas, jeszcze nie teraz. Najpierw blokada zastrzykiem ( na zastrzyk się nie zgodziła z powodu innych chorób).

W zasadzie to jestem pod ścianą - nie poddam się operacji to będę nie do życia, bo teraz tylko leżę i będę pozwalał na dalszy ucisk na rdzeń. Jak pójdę na operacje to długo będę dochodził do siebie, ale może w końcu będę mógł w miarę normalnie funkcjonować. Co z tego, że jak leżę kilkanaście godzin to jest niby lepiej jak tylko wstanę, przewiozą mnie samochodem albo chwilę posiedzę to mam to co mnie najbardziej martwi. Sam ból już jakoś minął - NLPZ + rozluźniające leki + 2 zastrzyki sterydowe, ale przeszywające bóle przechodzące przez uszy, szumy i gwizdy w uszach, zdrętwiały palec i bóle od uciska ego nerwu są nadal. Co do prawej ręki to jest słabsza jak nic.

Nie zostałam chyba zrozumiana,mówię o czasie w przypadku takiego stanu jak ból, mrowienie jakieś drętwienie objawy w stanach ostrych nie mówię o czasie przy ubytkach neurologicznych notabene one nie powstaja w przeciągu miesiąca. Obserwowanie u siebie ubytków neurologocznych i zwlekanie to po prostu grzech zaniechania

Co oznacza słabsza ręka jak nic?wypadają Ci przedmioty,nie mozesz podnieść cięższych przedmiotów?

Jak podnoszę łyżkę do obuwia aby ją powiesić to czuję ciężar i to mnie martwi. Przy lewej ręce tego nie odczuwam. A prawą rękę zawsze miałem silniejszą - teraz jest na odwrót. U mnie stan ostry już minął po jakichś 3 - 4 tygodniach.