Witam wszystkich, Renata widzę że jedziemy na tym samym wózku ;) mój przypadek jest baaardzo podobny, a i podejście mojego neuroch. też podobne. Operacja w moim przypadku to ostateczność, bo poprawa w ciągu ostatniego czasu jest tak duża(w/g lekarza i MR) że jest szansa na jeszcze lepszy efekt, dzięki oszczędzaniu się i rehabilitacji. I wszystkim którzy mają względne wskazania do operacji też radziłabym od tego zacząć. Czasem udaje się uciec spod skalpela, dlaczego nie nam ? ;) Ale oczywiście decyzja o wszystkim należy tylko do nas samych :) Pozdrawiam wszystkich, jestem przy tych co potrzebują wsparcia( chociaż wirtualnie), głowa do góry :)

Nie każdy może pozwolić sobie na oszczędzanie,też tak chciałbym i pewnie sama rechabilitacja by mi pomogła a nawet samo siedzenie bo objawy się nasilają podczas pracy.

Lidiabe. Ja o operacji w pierwszej chwili myślałam b. poważnie byłam już na oddziale, przypadek zadecydował że nie było operacji . Miałam mieć robione od razu 3 poziomy. Później zaczęłam konsultacje u innych neurochirurgów, i zaczęło sie każdy co innego proponował. Ja nie czułam się gorzej . A jak tak mocno nie boli to operację odwlekam.
Po różnych doświadczeniach mogę powiedzieć :
1. starać się dobrze zdiagnozować zrobić wszystkie możliwe badania
2. Skonsultować to u różnych lekarzy.
3. Jeżeli widzimy po rehabilitacji poprawę , a możemy zmienić tryb życia i oszczędnie żyć to próbować ćwiczyć co dziennie w domu to podstawa.
4. Obserwować swój organizm co mu szkodzi a co pomaga dla każdego inny może być zestaw ćwiczeń
5. Zrobić wszystko aby podjętej decyzji nie ŻAŁOWAĆ.!!
Ja wychodzę z założenia, że nikt nie da gwarancji co stanie się po operacji i że na pewno będzie lepiej

Piotr miło Ciebie czytać dalej jesteś wytrwałym i pogodnym uczestnikiem forum., podobnie jak kilku innych.
Pozdrawiam Renata

p.s przepraszam ale nie czytała zaległych postów ale szyjka 74 czy jesteś z Wałbrzycha? Bo Twój awatar mnie zmylił. Był jakiś inny w ub. roku. Pozdrawiam Renata

Buraczku , już od samego obejrzenia materiału rozbolał mnie kark , dc389.4shared.com/doc/6z-1h6Ky/preview.html
Pozdrawiam serdecznie

Buraczku, bardzo fajny link (mnie kark nie rozbolał :) bo boli od rana :) :) :) ).
Dziewczyny, czy ja mogę Was prosić o te linki, które administrator usunął na priv? Jak zobaczyłam, że są to pomyślałam, że w wolnej chwili zajrzę i poczytam, a tutaj ZONK!
Pozdrawiam i dziękuję
M.

Ja w lipcu zeszłego roku nie przyjęłam skierowania na operację( byłam już zdecydowana na nią, jednak inne sprawy wymagały zakończenia). I stało się dobrze. Nowy MR pokazał że jest znaczna poprawa. A to tylko dlatego że już rok nie pracuję, ćwiczę, rehabilituję.Pracowałam 35 lat, głównie komputer, praca siedząca. Każde moje wyciągnięcie ręki do myszki to był od razu rozrywający ból. Dino współczuję, bo pewnie masz to samo jeśli długo siedzisz za kierownicą. Teraz też mnie boli, ale obywam się bez tramali i innych trucizn. I ćwiczę.I czekam na cud ;) I staram się nawet w niego wierzyć ;)
ps Renatko też mam dwa poziomy, a jak szyjny się trochę wyprostował to lędżwiowy od razu na to zareagował :) ech...

Hmmmm Cuda wstawiacie rozne linki i tego co w tych artykulach wyczytalam to predzej czy pozniej czeka was OP . Ja tez jak teraz siedze w domu to mi lepiej ale mam 33 lata , przeciez nie moge siedziec juz do smierci na L4 i sie rehabilitowac , wklejam tu Fragment artykulu
- Mając jednocześnie na względzie charakter schorzenia, prowadzący do przejściowej lub trwałej niepełnosprawności, leczenie operacyjne pozwala na przywrócenie w większości przypadków normalnej aktywności życiowej i znacząco poprawia jakość życia pacjentów w porównaniu z metodami konserwatywnymi - dodaje profesor.

anulka 11
Jeżeli mogę cytujesz w większości przypadków pozwala przywrócić normalną aktywność ...
Co to znaczy: w większości przypadków 25, 50 czy 70% ??, A jak się nie uda, lub po roku zaczną objawy się powtarzać, bo np siadły następne kręgi. ?1 33 lata to naprawdę b. młody wiek na takie ograniczenia wcale Ci się nie dziwie, że stawiasz na op. myślę że wiek ma też duże tu znaczenie. Człowiek jak ma troszkę więcej lat potrafi z wielu rzeczy zrezygnować bo już to przeżył. Ja przez ok.15 lat jeździłam konno. Teraz nie mogę . Czy operacja mi by to umożliwiła??? Nikt mi tego nie zagwarantuje a nie mam jeszcze 50lat. Naprawdę to wszystko jest trudne.
Ja mam taki plan jeżeli nie jest gorzej da się bez tabletek to bez operacji , jeżeli ból da nam w kość to tak. W tedy nie będe miała do siebie pretensji jeżeli pójdzie coś nie tak. Zawsze będę mogła sobie powiedzieć że próbowała rehabilitacją. Pozdrawiam

olala, emocje biora gore.
zyjmy i dajmy zyc innym, kto zechce ten zrozumie.