Ponieważ przyczyny zaburzeń chodu są wielorakie, różne są też ich klasyfikacje.

Jedna z nich wyróżnia trzy anatomiczne i patofizjologiczne poziomy zaburzeń chodu: niski, środkowy i najwyższy.

 Zaburzenia chodu niskiego poziomu wynikają z uszkodzenia obwodowych elementów narządów ruchu. Przykładem są zaburzenia chodu występujące przy zapaleniu i innych chorobach stawów, w chorobach nerwowo-mięśniowych.  Środkowy poziom zaburzeń chodu  spowodowany jest uszkodzeniem struktur głębokich mózgu, takich jak wzgórze i jądra podstawy oraz pień mózgu i móżdżek. Do zaburzeń chodu na najwyższym poziomie zalicza się przypadki z uszkodzeniem korowym mózgu.

W zależności od miejsca uszkodzenia można wyróżnić kilka postaci klinicznych:

• chód brodzący- występuje w przypadku uszkodzenia nerwu strzałkowego, stopy są opadnięte, chory więc unosi wysoko kończyny dolne
• chód parkinsonowski- charakterystyczny dla choroby Parkinsona,  jest to to chód hipokinetyczny, spowolniały. Pacjenci chodzą drobnymi krokami , postawa jest pochylona do przodu. Niekiedy chory nie jest w stanie wykonać ruchu i musi się cofnąć.  Dodatkowo może się pojawić niestabilność postawy w tym retropulsje czyli tendencja do padania ku tyłowi, lateropulsja czyli padania w bok, propulsja czyli tendencja do padania do przodu.
• chód nożycowy – w mózgowym porażeniu dziecięcym, charakterystyczne jest krzyżowanie kończyn dolnych
• chód móżdżkowy- typowy dla uszkodzenia móżdżku, jest to chód chwiejny, na szerokiej podstawie. Przypomina chód osoby pijanej lub „marynarski”.
• chód choreatyczny czyli pląsawiczy- na właściwą czynność chodu nakładają się ruchy mimowolne, grymasy, skręty tułowia, kończyn, ruchy „taneczne”
• chód dystoniczny- podczas próby chodzenia występuje przymusowe zgięcie podeszwowe stopy i skręt miednicy
• chód kaczkowaty- charakterystyczne jest chwianie na boki, typowe dla schorzeń typu dystrofia mięśniowa, wrodzone zwichnięcie stawów biodrowych
• chód ataktyczny- jest niepewny, kroki są nierówne, długie z nadmiernym zginaniem kolan i mocnymi uderzeniami stóp, chory stale patrzy pod nogi
• chód paraparetyczny, kurczowy czyli paraspastyczny-chory sprawia wrażenie spętanego, kończyny stawia sztywno z szuraniem o podłoże
• chód paraparetyczny, wiotki – występuje w niedowładach wiotkich kończyn dolnych, chód jest powolny, kończyny załamują się z tendencją do upadków
• chód hemiparetyczny czyli koszący- występuje w niedowładzie połowiczym, kończyna górna jest zwykle zgięta, a dolna wyprostoana, podczas chodzenia wykonuje ruchy koszące