Wągrzyca to dość rzadko spotykana choroba pasożytnicza, w której dochodzi do zakażenia larwami tasiemca uzbrojonego. Jest to szczególnie niebezpieczna choroba, wymaga zawsze bardzo trudnego i skomplikowanego leczenia. Niestety nie zawsze kończy się ono pomyślnie dla pacjenta. Zakażenia wągrzycą w Polsce są bardzo rzadkie.
Zakażenie larwami tasiemca uzbrojonego i objawy mu towarzyszące
Wągrzycą zaraża się na skutek zjedzenia larwy tasiemca uzbrojonego (Taenia solium) - osoba zakażona jest żywicielem pośrednim. Larwy mogą się znajdować na brudnych warzywach, owocach, rękach u dzieci bądź innych produktach. Zdarzają się także zakażenia na drodze autoinwazji. Jest to zatem choroba zaliczana do pasożytniczych. Z jaj uwalniane są larwy, które bardzo szybko przenikają do różnych narządów. Sytuacja staje się bardzo niebezpieczna, gdy dotrą one do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) oraz mózgu osoby chorej.
W wielu przypadkach pasożyt nie daje jakichkolwiek objawów. Zdarzały się przypadki, że przebywał on w mózgu przez 30 lat i nie dawał o sobie znać. Wągry zagnieżdżające się w mózgu są żywe i prowadzą do zablokowania układu immunologicznego. Dopiero w momencie ich obumierania nasz organizm zaczyna się bronić i pojawiają się charakterystyczne objawy dla narządu, w którym się umiejscowił. W przypadku tasiemca znajdującego się w mózgu (neurocysticerkoza, wągrzyca ośrodkowego układu nerwowego) są to między innymi: bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, problemy ze wzrokiem, zmiany nastroju (od zadowolenia i euforii po gniew, frustrację i agresję). Pacjentom bardzo często towarzyszą zaburzenia pamięci, amnezja, halucynacje, drgawki oraz silne problemy emocjonalne. Objawy są charakterystyczne dla umiejscowienia wągrów np. tkanka nerwowa mózgu, opony, przestrzenie płynowe bądź sploty naczyniowe.
Rozpoznanie i leczenie wągrzycy
U pacjenta z podejrzeniem wągrzycy wykonywanych jest szereg badań. Są to badania kału na obecność pasożytów, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz szczegółowe badania serologiczne. Choroba ta stanowi zawsze trudności diagnostyczne. Leczenie jest bardzo skomplikowane i nie zawsze kończy się uratowaniem pacjenta. Stosowane są rożnego rodzaju chemioterapeutyki (są one skuteczne tylko przy obecnych żywych wągrach) oraz zabiegi chirurgiczne (pozwala na usunięcie martwych wągrów wraz ze zmienioną chorobowo tkanką wokół nich). W przypadku mózgu jest to zabieg bardzo poważny i niebezpieczny.
