Napad padaczkowy jest to zespół objawów, które są wynikiem dysfunkcji całego lub tylko części mózgu. Przejawia się nagłymi a następnie przemijającymi objawami o charakterze ruchowym, czuciowym, wegetatywnym oraz psychicznym.
Napad toniczno-kloniczny uogólniony rozpoczyna się od utraty świadomości, czasem krzyku, tonicznym napięciem mięśni. Następnie występują drgawki, bezdech, sinica, ślinotok, a czasem oddanie moczu. Drgawki cechują się dość krótkim czasem trwania – od kilku sekund do kilku minut i występują nieoczekiwanie. Przeciwieństwem postaci uogólnionej są napady częściowe. Dotyczą one tylko jednej połowy ciała lub tylko określonej grupy mięśni. W sytuacji, kiedy napady występują samoistnie i nawracają, diagnozuje się padaczkę.
Napady padaczkowe są zaburzeniem czynności bioelektrycznej mózgu, które spowodowane są nagłym otarciem kanałów jonowych w neuronach. Prowadzi to do nadmiernego uwalniania substancji neuroprzekaźnikowej. Napady drgawkowe oraz przewlekła padaczka to najczęstsze choroby wieku dziecięcego. Współczynnik zapadalności wynosi 20-60/100000/rok i w 1/3 dotyczy dzieci poniżej 5 roku życia.
fot. pantherstock
Padaczki są zaburzeniem wieloczynnikowym. W około 40% przypadków przyczyna jest dobrze znana. Może to być wada kory mózgowej, blizna pourazowa lub zmiany pozapalne. Kolejne 40% to padaczki idiopatyczne, których przyczyną są czynniki genetyczne. Pozostałe 20-30% to padaczki o niedającej się ustalić przyczynie.
Badanie EEG odgrywa rolę uzupełniającą w diagnostyce padaczki. Najbardziej przydatne są badania zrobione podczas napadów, niestety jest to bardzo trudne u pacjentów z mniejszą częstotliwością napadów. Warto również przeprowadzić badanie podczas snu. Jeśli na podstawie badań EEG podejrzewa się padaczkę, należy wykonać badania obrazowe w celu ustalenia objawowego charakteru padaczki bądź wyłączenia takiej przyczyny.
