Wynika to z faktu, iż nigdy nie wiadomo kiedy może dojść do pogorszenia stanu klinicznego pacjenta oraz do rozszerzenia ogniska udarowego. Brak pełnej kontroli stanu zdrowia pacjenta oraz jego monitorowania może w dużym stopniu wpływać na pojawiające się później powikłania poudarowe.

Każdego pacjenta należy traktować w sposób indywidualny.

Najczęściej występującymi powikłaniami udaru niedokrwiennego są:

• Różnego rodzaju powikłania ortopedyczne, które są najczęściej skutkiem braku jak najszybszego podjęcia rehabilitacji (biernej a następnie czynnej) oraz zaburzeń gospodarki wapniowej w kościach. Najczęściej pojawiają się przykurcze stawowe, kostnienia w stawie ramiennym, bóle w okolicy lędźwiowo-krzyżowej oraz nasilenie osteoporozy.
• Wzrost ciśnienia śródczaszkowego, który spowodowany jest wodogłowiem oraz obrzękiem mózgu. Stan ten w sposób istotny obniża ciśnienie w OUN, doprowadza do uszkodzeń pnia mózgu a także zmniejsza/hamuje przepływ mózgowy. Konieczne jest stosowanie działania przeciwobrzękowego tj. podawanie dożylnie leków, kątowe ułożenie głowy oraz ograniczenie podawania płynów.
• Powikłania związane z krążeniem wśród, których wyróżniamy zaburzenia rytmu serca, przewodnictwa, silne zmiany ciśnienia tętniczego oraz niewydolność krążenia. Bardzo poważnym powikłaniem jest martwica włókien skurczu.
   

fot. ojoimages

 

• Ukrwotocznienie ogniska zawałowego pojawia się w odniesieniu do udarów o mechanizmie zatorowym. Spotykane są także w zakrzepie żylnym. W przypadku tego powikłania pojawia się wzrost ciśnienia śródczaszkowego, zmiany krwotoczne w obrębie zmian niedokrwiennych. W przypadku potwierdzenia ukrwotocznienia ogniska niedokrwiennego mamy bezwzględne przeciwwskazanie do leczenia przeciwzakrzepowego a także przeciwpłytkowego.
• Zaburzenia metaboliczne związane są najczęściej z dużymi wahaniami poziomu glukozy. Wzrost stężenia glukozy widoczny jest nie tylko u pacjentów z cukrzycą ale także u osób zdrowych. Stan ten utrzymuje się od 3 do 4 dób. Osoby z cukrzycą wymagające podawania insuliny musza mieć podawaną w większości przypadków zwiększoną jej dawkę.
• Różnego rodzaju infekcje - najczęściej pojawiającymi są infekcje bakteryjne górnych dróg oddechowych oraz układu moczowego. Kluczową rolę odgrywa leczenie przeciwbakteryjne, zmiany ułożenia chorego, oklepywanie, dbanie o higienę osobistą chorego. Należy zapobiegać powstawania odleżynom. Bardzo ważną rolę odgrywa każda forma związana z uruchamianiem pacjenta.

 

 

Bibliografia:

1.  „Neurologia kliniczna” R. Mazur, Via Medica, Gdańsk 2007, wyd. 3. 
2. „Neurologia” W. Kozubski, P.P. Liberski, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, wyd. 1.
3. „Choroby układu nerwowego” pod redakcją W. Kozubskiego i P.P. Liberskiego, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2004