Znajduje się on nie tylko w materiale biologicznym ale także w liściach, drewnie czy glebie. Bardzo często atakuje osoby o obniżonej odporności (wrodzonej lub nabytej), podczas różnego rodzaju silnych infekcji, przy chorobach nowotworowych, cukrzycy, biorących udział w wypadkach i inne. W sytuacji gdy dojdzie za sprawą grzyba do uogólnionej, silnej infekcji pacjent może umrzeć.

Mukormikoza nosowo- gardłowa jest jedną z najczęściej występujących.
 
Przyczyny, przebieg i objawy
Grzyb Rhizopus oryzae, występuje w organizmie zdrowych osób i nie stanowi dla nich żadnego zagrożenia. Zarażeniu ulegają osoby o obnoszonej odporności (zaburzenia ze strony układu immunologicznego) oraz z różnego rodzaju chorobami. Po dostaniu się do organizmu (drogą oddechową), wywołuje on szereg objawów, które związane są z miejscem/ organem zajętym przez grzyba.

Na tej podstawie wyróżniono kilka postaci choroby, są to:

• Postać atakująca układ pokarmowy, gdzie najczęściej występującymi objawami są ból brzucha, nudności, wymioty, wzdęcia, biegunka
• Postać zajmująca płuca, objawami charakterystycznymi dla niej są kaszel, chrypka, problemy z oddychaniem, plucie krwią
• Postać zajmująca twarz i jej okolice, gdzie pacjent uskarża się na zaczerwienioną barwę skóry, ból twarzy, występowanie wrzodu w kąciku ust, zaburzenia widzenia, krwotokami z nosa (z ropną wydzieliną).
• Postać zajmująca opony mózgowe, gdzie pacjent odczuwa silne bóle głowy, zawroty, mdłości, towarzyszą temu wymioty oraz problemy z widzeniem.

 
Innymi objawami charakterystycznymi dla tej choroby są silne bóle głowy, gorączka, problemy z krzepnięciem krwi, osłabienie, zmęczenie, zmiany stanu psychicznego (lękliwość, depresja, niezadowolenie z życia, brak chęci do działania) oraz apatia i problemy z pobieraniem i trawieniem pokarmów.

Diagnoza i leczenie choroby
Diagnoza choroby wymaga przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z pacjentem, obserwowaniu objawów towarzyszących choremu. Dodatkowo wykonywane są m.in.: badanie krwi, wycinka ze skóry, zatok (wydzielina) czy wykonanie biopsji płuca.

Na podstawie uzyskanych wyników wprowadzane jest leczenie. Kluczową rolę odgrywa włączenie środków farmakologicznych (przeciwgrzybicznych). W sytuacji gdy środki farmakologiczne nie przynoszą poprawy stanu pacjenta konieczne jest chirurgiczne wycięcie, zmienionych miejsc. Ponieważ organizm osoby chorej jest osłabiony, leczenie nie zawsze przynosi efekty i choroba może prowadzić do śmierci