Zawroty głowy występują bardzo powszechnie i dotyczą dużej części społeczeństwa. Zawroty polegają na zaburzeniu percepcji położenia oraz uczuciu niepokoju i dyskomfortu.
Zazwyczaj są wynikiem zaburzeń układu przedsionkowego, czyli układu równowagi.
Układ przedsionkowy składa się z błędnika, nerwu przedsionkowego, jąder przedsionkowych i układu leżącego powyżej ośrodków oraz połączeń między nimi w obrębie pnia mózgu, móżdżku oraz kory mózgowej.
Dokładnie przeprowadzony wywiad pozwala na wyróżnienie dwóch grup dolegliwości.
Pierwsza z nich, czyli układowe zawroty głowy charakteryzują się uczuciem wirowania otoczenia lub własnego ciała oraz uczuciem chwiania się, padania na jedną stronę lub zapadania się. Pacjenci zazwyczaj dość precyzyjnie potrafią opisać swoje dolegliwości.
Druga grupa dolegliwości to nieukładowe zawroty głowy. W tym przypadku pacjenci mają spore trudności z opisaniem swoich dolegliwości. Często mówi się o uczuciu niepewności, „zawrotach w głowie” oraz „zamgleniem w głowie”.
Rozróżnienie obu typów skarg ma znaczenie w dalszej diagnostyce. Układowe zawroty głowy najczęściej związane są z zaburzeniami błędnikowymi. Pozwala to na wyróżnienie na podstawie wywiadu chorób dotyczących obwodowej lub ośrodkowej części układu przedsionkowego.
Przed wizytą u lekarza warto spróbować odpowiedzieć sobie na kilka pytań, które ułatwią diagnostykę. Po pierwsze jak często występują zawroty i jak długo trwają? Czy wystąpienie zawrotów jest związane z ułożeniem głowy bądź silnymi emocjami? Lekarz z pewnością zapyta też o występowanie szumów usznych, nudności lub wymiotów.
Zwraca się również uwagę na objawy uszkodzenia nerwów czaszkowych, dróg piramidowych, zaburzenia czucia oraz objawy uszkodzenia móżdżku. Zespół kąta mostowo-móżdżkowego występuje w przebiegu guzów tej okolicy. Charakterystyczne są szumy uszne, postępujący niedosłuch, układowe zawroty głowy, neuropatia nerwu trójdzielnego, niedowład obwodowy nerwu twarzowego oraz zespół piramidowy.
