Blokada nerwu jest sposobem na uwolnienie pacjenta od odczuwania bólu – najogólniej mówiąc, skutkuje ona kontrolowanym zahamowaniem przesyłania informacji pomiędzy receptorami bólowymi a ośrodkowym układem nerwowym. Blokady wykorzystywane są w medycynie w bardzo szerokim stopniu – mało kto wie, że stosowane podczas porodów znieczulenie zewnątrzoponowe jest właśnie formą blokady nerwowej.

Blokady nerwów mogą być tymczasowe lub trwałe. Te z nich, które są przemijające, wykonuje się z wykorzystaniem farmaceutyków – stosowane są m.in. środki o działaniu miejscowo znieczulającym. Trwałe blokady nerwów wykonywane są zaś poprzez celowe uszkodzenie struktur układu nerwowego – podlegać mu mogą m.in. pojedyncze włókna nerwowe, jak i całe korzenie nerwów.

Jakie są wskazania do blokady nerwów? Przede wszystkim tego rodzaju procedury wykonuje się u pacjentów cierpiących z powodu silnych dolegliwości bólowych. Takowe wynikać mogą z choroby przewlekłej (np. długotrwałego zapalenia stawów) czy być spowodowane chorobą nowotworową. Jak już wspomniano wyżej, blokady bywają stosowane także i podczas porodów.

Blokada nerwu zdecydowanie może skutecznie uśmierzać odczuwany przez pacjenta ból, pojawia się jednak pytanie: czy tego rodzaju procedury wiążą się z jakimś ryzykiem pacjenta? Otóż owszem, pewne ryzyko zawsze istnieje, aczkolwiek jest ono bardzo małe. Najczęstszymi powikłaniami blokad nerwów są ból, krwawienie oraz zakażenie w miejscu wprowadzenia blokady. Poważniejszą, choć zdecydowanie rzadziej spotykaną, komplikacją tymczasowych blokad nerwów są natomiast trwałe, niezamierzone uszkodzenia włókien nerwowych. Ze względu na to, że ryzyko – choć niskie – istnieje, blokady wykorzystywane są wyłącznie w uzasadnionych sytuacjach i po stwierdzeniu przez lekarza, że takie rozwiązanie rzeczywiście jest optymalną metodą leczenia bólu u danego chorego.