Zespół Reye'a (ang. Reye's syndrome) – potencjalnie śmiertelna choroba (około 50% śmiertelności), która powoduje niekorzystne zmiany w wielu narządach, głównie w mózgu i wątrobie.
Historia
Zespół opisany został w roku 1963 przez R. Douglas'a Reye'a i wsp., którzy przedstawili opis 21. dzieci z encefalopatią i stłuszczeniem narządów wewnętrznych. Artykuł opublikowany w The Lancet, niemal zbiegł się w czasie z publikacją dr. George'a Johnson'a i wsp. opisującą 16. dzieci z grypą B u których wystąpiły zaburzenia neurologiczne. Czworo z nich miało objawy charakterystyczne dla Zespołu Reye'a.
Pod koniec roku 1979, na rolę kwasu acetylosalicylowego w patogenezie Zespołu Reye'a zwróciły uwagę ośrodki naukowe w Ohio, Michigan i Arizona. Centers for Disease Control and Prevention ostrzegły rodziców przed stosowaniem aspiryny w chorobach wirusowych górnych dróg oddechowych.
Patologia
Zespół Reye'a spowodowany jest rozlanym uszkodzeniem mitochondriów, objawia się: hipoglikemią, gwałtownymi wymiotami, encefalopatią wątrobową, stłuszczeniowym zapaleniem wątroby. Pierwotne uszkodzenie mitochondriów może być związane z wieloma czynnikami w tym z wysoką temperaturą, hipoglikemią, hipoksją, hiperamonemią, obecnością wolnych kwasów tłuszczowych, spadkiem ciśnienia tętniczego i wzrostem ciśnienia śródczaszkowego.
Obraz kliniczny
Do istotnych odchyleń w badaniach laboratoryjnych należą:
wysoki poziom amoniaku;
wzrost stężenia mleczanów;
wzrost aktywności aminotransferaz;
wydłużenie czasu protrombinowego;
prawidłowy skład płynu mózgowo-rdzeniowego lub oddający zaburzenia metaboliczne;
hipoglikemia;
rozlane zaburzenia z cechami napadowości w EEG;
prawidłowy obraz mózgowia w badaniach obrazowych, lub obraz wskazujący na obrzęk mózgu;
Źródło: wikipedia.pl