Mam 27 lat, jestem z chłopakiem od 2 lat. Od samego początku wiem o jego chorobie. Nabył padaczkę w dzieciństwie. Od 7 lat dzięki lekom nie ma ataków. Myślimy o małżeństwie, dzieciach. Jednak ciągle mam obawy czy dam rade, gdyż nigdy nie widziałam u niego ataku. Chciałabym by ktoś podzielił się informacją na temat zakładania rodziny z epileptykiem, czy jest możliwość urodzenia zdrowego dziecka jeśli ja jestem zdrowa...

Może Twoj chlopak jest już zdrowy. Często z padaczki się wyrasta. I przede wszystkim to nie jest choroba dziedziczna. Czy jest nadal na lekach? Jeżeli tak, a nie ma ataków to warto pomyśleć o zejściu z leków.

Co roku odwiedza swojego lekarza, który twierdzi że w każdej chwili można spróbować odstawić leki. Jednak on się boi, dla niego najważniejszy też jest fakt by nie utracić prawa jazdy. Przed 7 latami była sytuacja gdy odstawił tabletki, wtedy atak się pojawił.
Czasem przechodzą mnie takie myśli że może gdybym widziała jego atak wiedziałabym czy sobie z tym psychicznie poradzę czy jednak nie...

Wszystko zależy jak wygląda jego atak. Czasem nawet możesz nie zauważyć gdzie on będzie wiedział że miał. Może być to chwilowe zawieszenie wyglądające jak zamyślenie się. A mogą być to niestety drgawki. Co do dzieci, to nie wiem czy jest to dziedziczne.

Nie jest dziedziczne

Moja droga, ty sobie zadaj przede wszystkim pytanie czy ty naprawdę kochasz swojego chłopaka. Bo jeżeli się kogoś kocha to jest się z nim na dobre i złe. Każdy z nas może zachorować na padaczke w każdym wieku. Poczytaj sobie. Ty też. I co trzeba taka osobę zostawić, bo podczas ataku wygląda się źle? Myślę, że twój chlopak zasluguje na lepszą dziewczynę. On względem Ciebie zachowal się uczciwie, mógł zataic chorobę. Zastanów się jeszcze raz czy go kochasz na tyle by być z nim na dobre i złe. Jeżeli nie to skończ ten związek. A padaczka nie jest dziedziczna. Jak już pisałam każdy może zachorowałac w kazdym wieku tak jak na inną straszną chorobę. Ale może być też tak, że padaczka minie i nie wróci. Twój chłopak z tego czego mogę się domyślać zachorowal jako dziecko więc może to była padaczka młodzieńcza, która mija w pewnym wieku.

Każdy wpis daje do myślenia i właśnie tego oczekiwałam. Dziękuje Wam za te posty.

Witam Was, oczywiście padaczkę moze każdy nabyć i niewiadomo skad ona sie bierze. Choruje od 3 lat na ta chorobę a mam 30 lat, 4 ataki mam w ciagu roku ale mysle ze mam złe dobrane leki wiec zmieniłam lekarza który twierdzi ze mam normalnie funkcjonować po zażyciu leków i ma mi sie nic nie dziać. Dlatego tez zmieniła mi leki twierdząc ze to jest padaczka która nabywa sie mając 20 lat młodzieńcza padaczka, ale mysle ze nerwy spowodowały ze nabawiłam sie tej choroby. Przed każdym atakiem mam aure która wyglada następująco zrywanie, zamazany obraz i dziwne samopoczucie a potem upadek i utrata przytomności ktore trwają 2-3 min po czym sie budzę , jestem słaba. @ zagusbuziaczek@interia.pl

sam ci pewnie powiedział co nalezy robić jakby miał atak a dziecko nie będzie miało padaczki po nim

Mam 33 lata, padaczkę mam lekooporna, 4-8 ataków w miesiącu. Pomimo regularnego trybu życia i brania leków pogłębia się - teraz jestem na diagnostyce bo może operacja by się tego pozbyć? Mam też męża, zdrowe dziecko pomimo konieczności brania leków. Padaczka nie jest dziedziczna a leki wpływają na dziecko tylko gdy matka je bierze w ciąży (bo dziecko wtedy bierze je z nią). Skończyłam studia trudne bo politechnikę i choć jestem kobietą i to jeszcze z padaczka to pracuje w zawodzie i sobie radzę. Zobacz ile razy moja sytuacja jest mniej komfortowa od sytuacji Twojego wybranka który nie miał ataków od 7 lat. Nawet jeśli nie będzie mógł odstawić leków to one na niego DZIALAJA - to przecież cudownie! Może nie popijecie razem alkoholu i będziecie musieli przestrzegać pewnych regul to co z tego? Wasze życie będzie prawie identyczne jak dwójki zdrowych ludzi. I to jest cudowne, jak już jest padaczka to to jest właśnie najlepsza z możliwych opcji!