Nie ma jednego sprawdzonego sposobu postępowania. Kluczową rolę odgrywa wiedza i zdobyte doświadczenie lekarza oraz obserwacje pacjentów. Leczenie powinno być wdrożone po pewnym rozpoznaniu padaczki.

Badania naukowe, wykazały, iż najlepszą kontrolę napadów uzyskuje się poprzez włączenie skutecznego leczenia oraz unikanie czynników mogących wywołać napad. Lek przeciwpadaczkowy musi być dostosowany do typu napadu, jego częstości i ciężkości napadów.

Pod uwagę brane są także:

• wiek, płeć, masa ciała, styl życia chorego, 
• towarzyszące pacjentowi choroby,
• przebyte choroby,
• stosowanie leków:
  • lek powinien być stosowany od najmniejszych dawek a w przypadku braku efektów działania jego dawkowanie powinno być zwiększane,
  • w przypadku gdy za pomocą jednego leku, nie został osiągnięty stan opanowania napadów, konieczne jest włączenie drugiego leku..
     

fot. panthermedia

W przypadku osób z nowo zdiagnozowaną padaczką aż u 75% chorych możliwe jest uzyskanie całkowitej kontroli napadów. W przypadku 25% konieczne jest stosowanie więcej niż jednego leku. Wykazano, iż jedna z podstawowych przyczyn niepowodzeń w leczeniu osób z padaczką jest ich nie zastosowanie się do zaleceń lekarza.

Decyzja o odstawieniu zażywanego leku/leków jest zależna od dużej liczby czynników i podejmowana jest indywidualnie dla każdego chorego. Podstawowym kryterium jest okres od dwóch do trzech lat bez napadów. Wprowadzenie leków nowej generacji dało im przewagę w stosunku do leków generacji starszej. Pomimo faktu, iż stosowane są od niedawna przynoszą ogromne korzyści pacjentom z padaczką.

Cały czas trwają badania nad nowymi lekami przeciwpadaczkowymi, możliwości lecznicze osób chorych w ostatnich latach bardzo się poprawiły. Nie ulega jednak wątpliwości, iż kluczową rolę odgrywa przestrzeganie przez chorego na epilepsję wprowadzonych zasad postępowania przez lekarza.