Witam.
Od 5-6 lat choruje na padaczke. Ataki najczęściej mam tylko w nocy, są to drgawki i ewentualna piana z ust. W dzień mam tylko chwilę takie ze czasem się wyłącze a czy to atak ? Nie mam pojęcia.
W tym roku ukończyłam szkOle (kwiecien)
Zaczęłam od razu szukać pracy, jednak wszędzie gdzie pójdę i pada pytanie na temat choroby mowie jak jest. Standardowa odpowiedz " dobrze, odezwiemy sie" . Szkoda ze byłam już na ok 30 rozmowach o pracę a nikt nie dzwoni..
Gdzie pracujecie ? Jak wygląda wasza praca ?

no właśnie gdzie...??? też jestem ciekawa.

Te wylaczania sie to tez objaw padaczki ja tak mam bardzo czesto, raz na kilka miesiecy stracę przytomnosc, no i czesto zwlaszcza rano mam takie jakby zrywy konczynami wyglada jak tik nerwowy, to wszystko padaczka

witam ja ma padaczkę już od 18 lat żyje zupełnie normalnie, pracuję mam dwójkę dzieci żyję pełnią życia. Czasem mnie ogranicza, bo cóż ze spadochronem już nie skoczę ale poza drobnymi fanaberiami nie ogranicza mnie w niczym. Także trzeba nauczyć się z nią żyć i tyle. A nie ma się czego wstydzić przecież to nie moja wina że jestem chora

Nawiązując do postu z dnia 12.08.2016 z godz.11:47:50 to zgadzam się z tobą że z padaczka da się żyć.Ja choruje już ponad 30 lat.Nie raz byłem wyzywany,poniżany itp.Wszyscy koledzy,koleżanki,odwrucili się ode mnie tylko dlatego,że mam padaczke.Lecz życie bywa okrutne,bo nikt nie wie co go w życiu czeka.Dużo osób które znam mówi że się wstydza swojej choroby i dlatego to ukrywa przed znajomymi,bo boja się ze z tego powodu wszyscy się od nich odsuną.To ja im odpowiedziałem że wstyd jest kraść a nie chorować.A człowiek nie jest winien że zaczyna chorować,takie jest życie,ale to że człowiek zaczyna kraść to jest sam sobie winien,bo nikt od kradzieży nikogo nie zmusza.Wiem tylko jedno że każdy jest kowalem swego losu i co komu pisane,to jest nie uniknione.

Witam, ja choruję na epilepsje od 20 lat, też często spotkałam się z niezrozumieniem. Ja cały czas pracuję nad takim nastawieniem jak wy. I fajnie, że można się tego uczyć od innych.
Odnośnie pracy to było tak, że ukrywałam chorobę przed pracodawcą, nie wiem czy dostałabym ją gdybym była szczera. Ale nauczyłam się, że trzeba troche kombinować. Oczywiście nie składałam cv na stanowiska, które byłyby dla mnie dużym zagrożeniem np. intensywna praca fizyczna albo praca na dużych wysokościach, przy operowaniu maszyn. Sama bałabym się podjąć taką pracę. Nauczyłam się oceniać ryzyko i podejmować decyzje dobre dla mnie. Obecnie pracuję na stanowisku intendenta w przedszkolu to praca biurowa jak większość moich dotychczasowych.
Mam do Was pytanie, czy ktoś z Was spotkał się z takimi objawami jak " oddalanie się obrazu". Miałam często tak w dzieciństwie, kiedy już chorowałam na epilepsje. Wieczorem, pewnie przez zmęczenie widziałam obraz nieproporcjonalnie np. głowa mamy była nagle nienaturalnie mała w stosunku do reszty ciała i tak jakby się ten obraz oddalał. W ciagu najbliższego roku znowu mi się zdarzyło kilka razy mieć.
Zdarzyło Wam się coś takiego? Czy to zmęczenie czy objaw związany z padaczką?

matko, czemu nie drążycie tematu jak od tylu lat chorujecie ? Ja maiałam niby sm, gdybym nie drążyła bym siedziała w tej chwili na wózku i kuła się interferonem.
Tu chodzi o wasze życie !!!! dieta katogenna powinna byc wdrożona przy padaczce już dawno poczytajcie książkę Juli Schopis nieznana medycyna, są tam opinie prawdziwych lekarz, którzy dążą do prawdy weźcie się w garść zamiast ubolewać nad tym, działajcie bo nikt Wam nie pomoże, a na pewno nie doktorek który wypisuje każdemu to samo i testuje 10 lek na padaczkę, który i tak nie zadziała. Każdy neurolog wie że po zastosowaniu 3 leku na padaczkę nie ma już szans na jej wyleczenie lekami, bo już żaden nie zadziała !!!!! no w sumie zadziała finansowo do kieszonki lekarza