Przeczytaj komentowaną treść: Jak rozpoznać udar mózgu?
UDAR NIEDOKRWIENNY MÓZGU. Zastosowanie Klawiterapii w rehabilitacji neurofizjologicznej u chorego po udarze mózgu i móżdżku. Opis przypadku w publicznej rehabilitacji neurofizjologicznej podczas szkolenia lekarzy i rehabilitantów w Centrum Klawiterapii – Źródło, w wykonaniu metodą molekularną biocybernetycznej klawiterapii (nieinwazyjna).
Pacjent, dr n. med. Mian M. Musabbir, specjalista chorób zakaźnych.
Centrum Klawiterapii - Źródłlo, Strzeniówka, ul. Jeżynowa 10
05-830 Nadarzyn, Warsaw, POLAND.
Wstęp:
Klawiterapia jest nowym kierunkiem diagnostyczno-terapeutycznym w medycynie mającym swój początek w latach 60-ych XX wieku. Twórcą tej nowej, pionierskiej metody jest polski psycholog dr Ferdynand Barbasiewicz.
Mechanizmy działania Klawiterapii mają podstawę naukową. Do zastosowania tej metody w diagnostyce i terapii konieczna jest szczegółowa znajomość: neurologii, anatomii w tym przede wszystkim układu nerwowego i układu krążeniowego człowieka. Naukowa podstawa tej metody różni ją od akupunktury czy akupresury. Metoda diagnostyczno-terapeutyczna Klawiterapii jest nieinwazyjna i jak do tej pory nie stwierdzono przeciwwskazań do jej zastosowania. Wyjątek stanowią: stany ciężkiego niedożywienia pacjenta oraz pacjent po przeszczepie narządów. Z doświadczeń twórcy Klawiterapii wynika, że metoda ta jest niezwykle skuteczna m. in. w leczeniu chorób układu nerwowego ze szczególnym uwzględnieniem stwardnienia rozsianego, stwardnienia bocznego zanikowego, udarów mózgu.
Słowa kluczowe: klawiterapia, akupunktura, biocybernetyka, udar mózgu.
Pacjent i metoda:
Klawiterapię zastosowano u 51-letniego pacjenta po udarze mózgu i móżdżku.
Opis przypadku:
51-letni mężczyzna w dniu 2 sierpnia 2008 roku w godzinach wieczornych doznał nagle nasilających się zawrotów głowy występujących z wymiotami oraz utratą świadomości. Jednocześnie postępowały niedowłady prawej kończyny górnej i dolnej. Po około 40 minutach chory został przyjęty do oddziału SOR. Po wstępnej analizie chorego położono w oddziale udarowym. W badaniu lekarskim u chorego stwierdzono m.in. zatrzymanie moczu i stolca; w badaniu neurologicznym w oddziale stwierdzono dysmetrię w próbach móżdżkowych po stronie prawej. W wykonanym badaniu rezonansu magnetycznego głowy uwidoczniono w istocie białej obu półkuli mózgu około-komorowo oraz w móżdżku po stronie prawej w sąsiedztwie komory IV naczyniopochodne ogniska podwyższonego sygnału w obrazach T2-zależnych oraz ognisko poudarowe w prawej półkuli móżdżku. Przez pierwsze 4 dni pobytu w oddziale neurologicznym pacjent był przytomny choć podsypiający. Pacjent przyjmował następujące preparaty: Metocard, Areplex, Polfilin, Betaserc, Polprazol, Depakine chrono. Po 9-iu dniach pobytu próbowano chorego pionizować, rozpoczęto rehabilitację w oddziale. W 13-tym dniu pobytu w szpitalu chorego wypisano do domu w ogólnym stanie nieco lepszym. Pacjent był w dalszym ciągu leżący i wymagał opieki osób trzecich. Od połowy września do połowy grudnia 2008r. pacjent był rehabilitowany w warunkach domowych. W październiku 2008r. chory zaczął chodzić przy pomocy „balkonika”, w dalszym ciągu wymagał pomocy przy codziennych czynnościach. W okresie wrzesień-grudzień 2008r. u chorego pojawiły się dolegliwości takie, jak: zespoły barkowe, zespoły miednicowe, nasilające się bóle lędźwi, przewlekłe bóle prawego łokcia co przy jednoczesnym osłabieniu kończyn po stronie prawej uniemożliwiały wykonywanie wszelkich czynności przez chorego. Poza tym w dalszym ciągu u chorego występowały zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca. W grudniu 2008r na skórze całego ciała chory zauważył obecność białych plamek różnej wielkości – o średnicy od 1 mm do 4 mm. W obrębie tych plamek czucie było zniesione. Skóra w obsiewnych częściach kończyn po stronie prawej była sucha i szorstka. Na owłosionej skórze głowy pojawił się punktowy łupież. W drugiej połowie grudnia 2008r. u chorego wykonano kontrolny rezonans głowy stwierdzając liczne drobne ogniska podwyższonego sygnału w obrazach T2 –zależnych oraz „flair” w istocie białej obu półkul mózgu, nieco więcej niż w badaniu z 05 sierpnia 2008r. Zmiana zlokalizowana w górnej części prawej półkuli móżdżku jest nieco mniejsza niż poprzednio. Ze względu na charakter zmian wykonano badanie wzrokowych potencjałów wywołanych uzyskując obraz prawidłowy.
Pomimo przyjmowania leków zalecanych przez opiekującego się neurologa u chorego coraz częściej pojawiły się silne zawroty głowy i bóle migrenowe.
W dniu 06.01.2009r chory zgłosił się do dr Ferdynanda Barbasiewicza w celu przeprowadzenia zbiegów Klawiterapii.
Opis kolejności zabiegu Klawiterapii zastosowany u pacjenta:
Przebieg i kolejność zabiegów siedmiodniowej kuracji metodą i wskazaniami
Klawiterapii:
1) Działanie stymulacyjne przez 6 minut na strefy terapeutyczne znoszące
napięcia korowe i ośrodkowe mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego, w tzw.
odstresowaniu z następstw po udarowych;
2) Działanie stymulacyjne przez 20 minut na strefy terapeutyczne
wzmacniające dynamikę mięśniówki naczyń krwionośnych;
3) Działanie stymulacyjne przez 10 minut na strefy terapeutyczne
odblokowujące nerwowy układ współczulny naczyń krwionośnych mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego.
4) Działanie stymulacyjne przez 12 minut na strefy i ośrodki
naczyniowo-ruchowe, dokrwienie mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego;
5) Działanie stymulacyjne przez 60 minut, udrażniające w okolicach
kręgosłupa fizjologię wszystkich porażonych obwodowych włókien nerwowych;
6) Działanie stymulacyjne przez 15 minut na algostyczne i algodystroficzne
plamki, regulujące nerwowe potencjały własne i wzbudzanie utraconego
przewodnictwa sygnałów nerwowych we włóknach nerwowych;
7) Działanie cerebracyjne drugą stroną klawików przez 10 minut na plaki (fr.
plaque) demielinizacyjne zdiagnozowane MRI w mózgu i móżdżku;
Przebieg i kolejność zabiegów siedmiodniowej kuracji metodą i wskazaniami
klawiterapii:
1) Działanie stymulacyjne przez 6 minut na strefy terapeutyczne znoszące
napięcia korowe i ośrodkowe mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego;
2) Działanie stymulacyjne przez 20 minut na strefy terapeutyczne
wzmacniające dynamikę mięśniówki naczyń krwionośnych;
3) Działanie stymulacyjne przez 10 minut na strefy terapeutyczne
odblokowujące nerwowy układ współczulny naczyń krwionośnych mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego;
4) Działanie stymulacyjne przez 12 minut na strefy i ośrodki
naczyniowo-ruchowe, dokrwienie mózgu, móżdżku i rdzenia przedłużonego;
5) Działanie stymulacyjne przez 60 minut, udrażniające w okolicach
kręgosłupa fizjologię wszystkich porażonych obwodowych włókien nerwowych;
6) Działanie stymulacyjne przez 15 minut na algostyczne i algodystroficzne
plamki, regulujące nerwowe potencjały własne i wzbudzanie utraconego
przewodnictwa sygnałów nerwowych we włóknach nerwowych;
7) Działanie cerebracyjne drugą stroną klawików przez 10 minut na plaki (fr.
plaque) demielinizacyjne zdiagnozowane MRI w mózgu i móżdżku;
Podczas pierwszego kilkuminutowego zabiegu, bardzo lekkiej stymulacji klawikami na nasadzie nosa, miedzy brwiami i równoległe z tyłu głowy w linii pośrodkowej pod podstawą czaszki, pacjent poczuł bardzo silne pieczenie (jak przy oparzeniu) i silny trudny do zniesienia ból rozpierający. Po kilku minutach zabiegu te pieczenia, bóle ustąpiły a w głowie poczuł lekkość, odprężenie i poczucie, że jest bez dolegliwości, już po około 30 minutach odczuwał przyjemne rozszerzające się ciepło. Następnie, gdy dr F. Barbasiewicz stymulował klawikami „białe” plamki (wg jego określenia plamki algostyczne –martwe wywołane neuropatią demielinizacyjną) pojawiły się w ułamku sekundy przeszywający ból i palenie jak przy oparzeniu. Po kilku stymulacjach na białych plamkach zlikwidowany został dokuczliwy ból i ku zdumieniu chorego po około 2 godzinach odzyskał pełną sprawność na prawej kończynie górnej, nadgarstku i na palcach, całkowicie ustąpiły bóle prawego łokcia i chory mógł chodzić bez pomocy „kuli” ponieważ prawa kończyna dolna stała się „mocniejsza”. Pacjent bardzo się obawiał nawrotu tych dolegliwości. Następnego dnia ponownie wykonano w/w zabiegi choć pacjent był bez dolegliwości dr Barbasiewicz wytłumaczył, że kolejne zabiegi są potrzebne do utrwalenia efektu terapii.
Zabiegi klawiterapii były następnie kontynuowane u dr F. Barbasiewicz przez kolejne 5 dni. Po tych zabiegach ustąpiły dolegliwości, które dokuczały choremu od momentu wystąpienia udaru (sierpień 2008r). Ustąpiły również zmiany typu rybiej łuski. Do dziś chory czuje się dobrze, nie ma dolegliwości.
Dyskusja:
Organizmy ludzi, zwierząt i roślin mają zdolności samoregulowania swoich funkcji, samozdrowienia a czasami samoregeneracji utraconych organów i narządów.
Na przestrzeni tysięcy lat istnienia ludzkości powstało wiele metod wspomagania chorego organizmu w walce z chorobami. Obecnie szeroko rozpowszechnione są takie metody diagnostyczno-terapeutyczne, jak: medycyna oficjalna, homeopatia, ayurveda, akupunktura, akupresura, ziołolecznictwo, znachorstwo, magia…. Jak wiadomo nawet oficjalnie uznana homeopatia nie została jeszcze do końca wyjaśniona. Nie ma bowiem laboratoryjnych dowodów na to, jak działają leki homeopatyczne. Nie obala to jednak teoretycznego założenia samej metody homeopatycznej.
Kilka tysięcy lat temu w Chinach opracowano system terapeutyczny polegający na leczeniu różnych schorzeń poprzez bezpośrednie oddziaływanie na skórę. W Chinach nazwano to „medycyną ognia i metalu” zaś w Europie dopiero w XIX-tym wieku poruszono kwestie zależności skórno-trzewnej w leczeniu chorób narządów wewnętrznych i nazwano to „akupunkturą.” Metoda ta polega na kłuciu igłą poszczególnych „punktów akupunktury.” W obecnej dobie na bazie akupunktury dodano do działania na skórę również niską temperaturę, pole elektromagnetyczne, fale akustyczne, promienie laserowe, prądy elektryczne, substancje drażniące itp. „Akupunktura” dodała coraz to nowe punkty na skórze, które odpowiadają poszczególnym narządom wewnętrznym. Właśnie takie poszukiwania nowych wrażliwych punktów akupunktury na skórze człowieka przekonały polskiego naukowca dr Ferdynanda Barbasiewicza do genialnego wniosku o „totalnej akupunkturze” czyli Klawiterapii. W tej ostatniej metodzie cała skóra stopniowo jest poddana oddziaływaniu zachowując pewny algorytm.
W Klawiterapii przeprowadza się zabieg „wstępnego odreagowania” na skórze głowy będący wstępnym etapem diagnozy i/lub terapii. Kolejnym etapem jest piętrową kolejność przywracania sprawności wykorzystując całą powierzchnię ciała. Zabiegi wykonuje się klawikami (łac. clavus-gwóźdź) na powierzchni skóry, nad anatomią układu nerwowego oraz na strefach i punktach biologicznie czynnych w tym także akupunkturowych. Zabieg ten wywołuje poprzez stymulację odruchowe procesy neurofizjologiczne-dermowisceralne, na grupę receptorów: dermatomu i dalej poprzez neurochemiczne przekaźniki sygnałów oddziałuje się w sterowaniu biocybernetycznym na neurotom, miotom, sklerotom i za pośrednictwem układu nerwowego można sterować działaniem naprawczym na poziomie endogennym-subkomórkowym. Opisany proces sterowania biocybernetycznego pozwala niezwykle precyzyjnie i komplementarnie regulować, poprzez układ nerwowy, na poziomie endogennym: cytokiny, dopełniacz, interferony, endorfiny i inne endogenne czynniki do których inne metody terapeutyczne nie mają jeszcze dostępu naprawczego.
Wnioski:
1. Klawiterapia jest współczesnym kierunkiem diagnostyczno-terapeutycznym, niesłychanie skutecznym jak wykazano w przypadku opisanego pacjenta.
2. Metoda ta nie tylko przywraca zdrowie, ale jednocześnie utrwala go.
3. Zabiegi są nieinwazyjne i trwają w zależności od schorzenia od kilka godzin do kilka dób.
4. Jak do tej pory nie stwierdzono działań ubocznych po stosowaniu Klawiterami.
5. Ponieważ metoda ta ma absolutnie podstawę naukową, zasługuje na dalsze badania..
