Nadmierna stymulacja układu przywspółczulnego, w tym nerwu błędnego należy do dużej grupy zaburzeń układu autonomicznego. Wśród przyczyn fizjologicznych związanych ze zwiększonym napięciem nerwu błędnego wymienia się bradykardię spotykaną u sportowców. Przyczyny patologiczne to m.in. toksyczne czynniki środowiskowe, zaburzenia elektrolitowe, bezdech śródsenny, uboczne działania leków, hipoglikemia, niedoczynność tarczycy czy wzmożone nadciśnienie tętnicze. Istotnym obciążeniem jest również podłoże genetyczne.
Leczenie prowadzone jest zawsze indywidualne, w zależności od nasilenia występujących objawów, dzieląc się na postępowanie farmakologiczne i niefarmakologiczne. W celu podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi i tendencji do występowania omdleń wazowagalnych postępowanie obejmuje spożywanie dużej ilości płynów, ze zwiększoną dzienną ilością soli, unikanie leków obniżających ciśnienie tętnicze, uprawianie aktywności fizycznej, zakładanie pończoch uciskowych, unikanie sytuacji prowadzących do wyzwalania odruchu wazowagalnego (np. długotrwała pozycja stojąca itp.). Postępowanie farmakologiczne może obejmować leki takie jak fludrokortyzon, midodrin, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny, dizopiramid, lub atropinę. W przypadkach bardzo nasilonej bradykardii prowadzącej do omdleń konieczne może okazać się założenie kardiostymulatora.
