Mam na imię Wojtek i mam 23 lata. Studiuję na 4 roku WF Wszystko zaczęło się w ostatnim tygodniu kwietnia. Podczas zajęć z hokeja na trawie, będąc w pochyleniu, szybko skręciłem się w prawą stronę. W takiej pozycji musiałem pozostać. Ból w odcinku lędźwiowym był niemiłosierny. Faktem jest, że przy moim wzroście, 197 cm, ten sport nie jest wskazany, ale były to obligatoryjne zajęcia, więc musiałem brać w nich udział. Od tamtej pory zmagam się z bólem. Lekarz rodzinny zalecił RTG i zastrzyki doraźne z Mydocalnu i Naklofenu oraz wypisał skierowanie do ortopedy. O leżeniu na podłodze nie będę nawet wspominał. Zdjęcie nie wykazało niczego, oprócz tego, że jako to zostało określone: wystąpiła "skolioza bólowa", a sam kręgosłup wygląda b. dobrze. Dobre odległości między poszczególnymi elementami itd. Ból jednak nie ustępował. Ortopeda stwierdził, że nastąpiło zablokowanie stawu krzyżowo-biodrowego i zalecił rehabilitanta z metody McKenziego oraz kolejną serię zastrzyków z tych samych preparatów. W trakcie ich przyjmowania ból nieporównywalnie zmalał. Do tego stopnia, że byłem przekonany, że wszystko będzie już dobrze. Niestety, ale po zakończonej serii zastrzyków ból w od. lędzwiowym powrócił (nie centralnie, ale w lewo od kręgosłupa), a co więcej wystąpił bół po zewnętrznej stronie lewej łydki, ok 8-10 powyżej kostki. W pozycji siedzącej przy skłonie głowy w przód, miał duzy ból w od. lędzwiowym. Rehabilitant zalecił przeprosty w leżeniu i staniu, które do dzisiaj wykonuję. Nieznacznie ból ustępował, więc zalecił cw. odblokowujące staw przy ścianie ( bokiem do ściany, pr. ręka zgięta i ruch miednicą w kierunku ściany). W tym momencie ból wrócił do tego sprzed zastrzyków. Udałem się więc do innego już ortopedy i ten potwierdził diagnozę. Poszedłem zatem do osteopaty, a rehabilitacją zajął się również inny rehabilitant. w międzyczasie zauważyłem delikatne opadanie lewej stopy i występująca parestezja lewej łydki. Ortopeda zapisał wiec myolastan i diclofenac duo i teraz właśnie przyjmuję te leki. Opadanie stopy już ustąpiło. ból w od. lędźwiowym jest duzo mniejszy. Mogę już swobodnie biegać, ale przy podnoszeniu wyprostowanej lewej nogi w pewnym momencie ból wraca. Nie jestem teraz w stanie też zgiąć grzbietowo 4 palców lewej stopy, tak aby wyrównały do poziomu palucha. Osteopata stwierdził, że wygląda to na dyskopatię l5s1, a nie objawy stawowe. Obecnie już nie wiem co mam z tym zrobić. za chwilę będę musiał zaliczać zajęcia na uczelni, bo od momentu zdarzenie nie brał w nich udziału z powodu bólu. Nie wiem czy iść już z tym do neurologa, czy wierzyć ortopedom, że to staw k-b, ale skoro wystąpiło opadanie stopy to musi być ucisk korzeniowy. co o tym sądzicie?

wkteam Trochę mnie dziwi postępowanie specjalistów z dziedziny ortopedii gdyż przy takich urazach powinna być wykonana diagnostyka typu TK Lub rezonans magnetyczny. Ty z racji swojego wzrostu jesteś narażony na takie urazy . Radze udać się do neurologa i wykonać pełen obraz uszkodzenia .
Pozdrawiam

Zapomniałem dodać, że w podczas siedzenia i skłonu głowy w przód, odczuwam ból z ucisku worka oponowego. Chyba faktycznie będę musiał wybrać się do dobrego neurologa, który zapisze TK Lub rezonans magnetyczny. Do tej pory mówiono mi, że wyleczy się samo w młodym organizmie.

Witam mam dyskopatie l5 s1, zaczeło sie to około 3 miesiecy temu, jeżdziłem na różne rehabilitacje i można bylo zauważyć nieznaczną poprawe lecz ciągle nie mogłem pracować, mialem ciągle rwanie prawej nogi a wlaściwie jak dłużyszy czas chodzilem to już nie czułem bólu może minimalny, ale za to przy siedzeniu i wstawaniu naprawde musialem sie upocic, na początku się załamałem tą sytuacją, zacząłem się edukować w kierunku dyskopatii i powiem że zrozumiałem ze jedynym wyjsceim jest operacja znalazłem dr w Poznaniu który robi zabieg mikro endoskopowy w cenie 8000 zl, ale jak ma pomoc to mozna by wylozyc, chirug powiedzial żebym przygotowal badania krwi i ze za 2 tyg. mozna operować, powiedzialem ze sie zastanowie i oddzwonie w razie jak bym sie zdecydowal, oczywiscie juz w glowie mialem podjeto decyzje ze poddam sie zabiegu, tydzien przed zabiegiem poszedlem do lekarza rodzinnego zeby dal mi skierowanie na badanie krwi i on powiedzial tak, dziwie sie ze w tak mlodym wieku namietnie pan poddaje sie operacji, mam stycznosc z wieloma osobami ktore maja problem z kregoslupem i osob ktore poddaly sie operacji a sa zadowolone po roku czasu jest okolo 10 pro, podobno na samy,m poczatku jest dobrze ale potem sie pieprzy jeszcze gorzej, wiec zapalila mi sie czerwona lampka, bilem sie z myslami co robic, postanowilem jeszcze zaczekac, ojcie c zdobyl kontakt do dobrego rehabilitanta ktory ma w ofercie zabiegi takie jak w szpitalu, plus masaz jaki robi jest holernie bolesny czlowiek wije sie z bolu ale co tam jak ma pomoc niech tak bedzie, i kolejny zabieg jaki trudno jest znalezc to rozciaganie czyli unieruchomienie stop i zakladanie pasa pod pachami i rozciaganie pacjent lezy na lozku a pod plecy podkladaja pieniek tak by kregoslup odpowiednio sie wygial, powiem tak jestem obecnie po czterech zabiegach i widac duzo poprawe czuje ze moze za miesiac czy za 3 bede mogl w koncu pobiegac i cieszyc sie w pleni zyciem, patrzac rowniez z perspektywy tych 3 miesiecy, operacje stanowczo odradzam, bo slyszalem ze wyciagaja ludzi ktorzy wogole nie moga chodzic wiec radze byc cierpliwym i wszystko dobrze przemyslec.

Cierpię na podobne dolegliwości do od dluzszego czasu i interesuje mnie bardzo ten rehabilitant, o ktorym piszesz, ze stosuje dpsc bolesne ale skuteczne masaże. Prosze o jakas informację?

Jak sie skonczyla Panska sytuacja. Mam to samo. Bol jest powracajacy i rwacy. Prosze napisac na priv. Pozdrawiam saviorsavior13@gmail.com

rezonans też nie leczy