Moja matka ma 82 lata.Choruje ma miażdżycę, cukrzycę i prawdopodobnie demencję.Jest uzależniona od leków.To jest koszmar.Mieszka sama.Nikogo nie chce wpuścić do mieszkania.Staram się nią opiekować, ale ona wypowiada mi wojnę i wiecznie ma pretensję, że jestem nieprzepisowa, ohydna,paskudna i że zawsze taka byłam.Nie pamiętam, żeby matka mnie kiedykolwiek przytuliła, powiedziała coś miłego.Słyszałam tylko, że niepotrzebnie się urodziłam, a taki dzieciar jak ja ,to tylko kłopot.Jest momotematyczna.Wstrętna córka.Ode mnie dotała tak dużo dobra.Nie chcę być taka, jak ona.Z wiecznymi napadami lęku, konfabulacji, fasmantagorii i ogólnego szaleństwa.Miała bardzo wygodne życie. Ciągle skrzywiona niezadowolona.Mam jej dosyć. W opiece nad nią pomaga mi mój syn.

Pani sytuacja jest bardzo ciężka. to zrozumiałe, że nie może już Pani wytrzymać ciągłych skarg i kłamstw. Z tego co Pani pisze, Pani mama jest samodzielna, na tyle samodzielna, ze może udałoby się ją namówić by zapisała się do klubu seniora, gdzie organizowane są różne zajęcia wśród ludzi z podobnymi problemami. Na miejscu jest fachowiec, ktoś kto ma doświadczenie w opiekowaniu się osobą starszą. Organizowane sa wyjazdy i wiele innych atrakcji. Pani mama może się po prostu czuć samotna.
Pani mama nie jest złą osobą, wiek, poczucie odrzucenia, choroby, sprawiły, ze poczuła się nic nie znacząca- złośliwość traktuje jako obronę.
Proszę pomyśleć o tym co napisałam, może w Pani otoczeniu znajduje się taki ośrodek pomocy ludziom starszym. To może być jakiś dom kultury lub coś bardziej zorganizowanego. Różne placówki tym się zajmują. Powodzenia!

Zapraszam do obejrzenia i...
http://www.youtube.com/watch?v=lQVZanQwMKk